محمدرضا اشتری - دانشجوی دکتری پردیس بین الملل کیش، دانشگاه تهران
احمد فرخی - دانشیار دانشگاه تهران
محمود شیخ - دانشیار دانشگاه تهران
مهدی نمازی زاده - دانشیار دانشگاه تهران

هدف از پژوهش حاضر، مطالعه اثر تمرین در آب به همراه دلفین و بدون دلفین بر مهارت های حرکتی درشت کودکان هشت ساله مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم می باشد. آزمودنی ها، 10 کودک هشت ساله مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم در جزیره کیش بودند که به صورت تصادفی در دو گروه تمرین در آب به همراه دلفین و تمرین در آب بدون دلفین قرار گرفتند. جمع آوری داده ها از طریق آزمون برونینکس اوزرتسکی انجام گرفت و آزمودنی های هر دو گروه پس از پیش آزمون که اجرای آزمون برونینکس اوزرتسکی بود، به مدت 16 جلسه برنامه اسپارک را در خشکی انجام دادند. علاوه براین، گروه تمرین در آب به همراه دلفین پس از اجرای برنامه اسپارک، به تمرین در آب به همراه دلفین پرداخت؛ درحالی که گروه دیگر به اندازه گروه تمرین در آب به فعالیت در آب بدون حضور دلفین مشغول بود. در پایان جلسه شانزدهم، از آزمودنی های هر دو گروه آزمون برونینکس اوزرتسکی به عمل آمد. تجزیه وتحلیل داده ها از طریق آزمون تحلیل کوواریانس نشان می دهد که پس از دوره تمرین، تفاوت معناداری در مهارت های تعادل، قدرت و هماهنگی اندام فوقانی دو گروه مشاهده می شود P<0.05 درحالی که در فاکتورهای سرعت دویدن، چابکی و هماهنگی دوسویه تفاوتی مشاهده نمی شود P> 0.05 همچنین، مقایسه نمره کلی مهارت حرکتی درشت براساس مجموع نمرات هریک از خرده آزمون ها بیانگر تفاوت معنادار گروه تمرین در آب به همراه دلفین باگروه تمرین در آب بدون دلفین می باشد P<0.05 این یافته ها تایید مجددی است بر این نکته که تمرین در آب به همراه دلفین موجب بهبود مهارت های حرکتی درشت کودکان دارای اختلالات طیف اوتیسم می گردد

اوتیسم، تمرین در آب به همراه دلفین، قدرت، تعادل