ملیحه مهربان - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران، تهران، ایران
ابراهیم جعفرزاده پور - استاد گروه اپتومتری، دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
علیرضا اکبرزاده باغبان - دانشیار، دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران، ایران
هاله کنگری - استادیار، دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران، ایران

هدف: بررسی ارتباط بین حساسیت کانترست و میدان بینایی در گلوکوم زاویه باز روش بررسی: در این مطالعه به بررسی 60 فرد ( 120 چشم) دارای گلوکوم زاویه باز Primery Open Angle Glaucoma; POAG و 40 فرد (80 چشم) نرمال در محدوده سنی 30-60 سال که حدت بینایی 20/40 یا بهتر داشتند پرداخته شد . نقایص میدان بینایی افراد با استفاده از شاخص های (Mean Deviation; MD) و Pattern Standard Deviation; PSD پریمتری اتومات Humphrey و حساسیت کانترست Contrast با استفاده از شاخص های Michelson و Weber آزمایش کانترست فر ایبرگ اندازه گیری شد میدان بینایی با استفاده از برنامه تمام آستانه 2-24 با استفاده از دستگاه پریمتری Humphrey انجام شد. پس از جمع آوری داده ها، اطلاعات بدست آمده از طریق روش های آماری توصیفی و تحلیلی آنالیز گردید یافته ها: در ارزیابی مقادیر بدست آمده از آزمایش حساسیت کانترست، در افراد گلوکومی میزان کمی معیار Michelson و Weber در مقایسه با افراد نرمال بیشتر بود که بیانگر کاهش میزان حساسیت کانترست در افراد گلوکومی است. ارتباط معناداری p=0/001 و r=0/289 بین متغیر MD (نمایانگر صدمات منتشر) با Michelson و نیز MD با P=0/001 و Weber r=-0/302 برقرار است، اما این ارتباط در مورد متغیر PSD که در بیماران گلوکومی نمایانگر صدمات موضعی است صدق نمی کند نتیجه گیری: در بیماران گلوکوم زاویه باز با حدت بینایی 20/40 یا بهتر، بین کاهش حساسیت کانترست با افزایش نقایص میدان بینایی ارتباط قابل ملاحظه ای وجود دارد. به نظر می رسد همین کاهش حساسیت کانترست می تواند علت شکایت بیماران گلوکومی از بینایی ضعیف علیرغم حدت بینایی نرمال آنان باشد. ارتباط این یافته مبین آن است که می توان آزمونهای موثرتری برای تشخیص این بیماری گلوکوم انجام داد.

حساسیت کانترست، گلوکوم، میدان بینایی