نجمه مردانی - کارشناس ارشد گفتاردرمانی، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
زهره عطایی - دانشجوی کارشناسی گفتاردرمانی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
شیما لکزیان - دانشجوی کارشناسی گفتاردرمانی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
داوود سبحانی راد - استادیار گروه گفتار درمانی، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

هدف: اختلال در جریان گفتار روان را اصطلاحا لکنت می نامند. لکنت می تواند بر ویژگی های روانشناختی افراد تاثیر بگذارد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر لکنت بر ویژگی های شخصیتی افراد مذکر بزرگسال می باشد. روش بررسی: در این پژوهش با استفاده از پرسشنامه های ارزیابی شخصیت نیو (NEO-FFI) 31 فرد (مرد) دارای لکنت باسن بالاتر از 18 سال، و 32 فرد دارای جریان گفتار روان و طبیعی که از لحاظ سن و جنس و تحصیلات با گروه دارای لکنت مطابقت داشتند، به لحاظ شخصیت مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: آزمون تی استیودنت نشان داد که میانگین نمره بعد روان نژادی شخصیت، برونگرایی شخصیت و دلپذیر بودن شخصیت بین دو گروه با یکدیگر به لحاظ آماری تفاوت معناداری داشت لیکن اختلاف بین بعد انعطاف پذیری شخصیت و مسیولیت پذیری شخصیت دو گروه به لحاظ آماری تفاوت معناداری نداشت. نمره حاصل از مجموع ابعاد در آزمون نیو دو گروه به لحاظ آماری تفاوت معناداری داشت.نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاکی از این است که افراد دارای لکنت به لحاظ شخصیتی ویژگی های متفاوتی نسبت به افراد فاقد لکنت دارند. تفاوت های شخصیتی بین افراد دارای لکنت و افراد دارای گفتار روان ضرورتا حاکی از ویژگی های شخصیتی غیر معمول و یا الگوهای شخصیتی خاص در افراد دارای لکنت نمی باشد.

لکنت، شخصیت، روان نژندی، برونگرایی، انعطاف پذیری، دلپذیر بودن و مسیولیت پذیری