زهرا زرین اعظمی - دانشجوی کارشناسی ارشد اپتومتری، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
ابراهیم جعفرزاده پور - استاد گروه اپتومتری، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
علی میرزاجانی - دانشیار گروه اپتومتری، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
مهدی خبازخوب - دکتری تخصصی اپیدمیولوژی، گروه اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

هدف: حرکات ساکاد سریع در عملکرد موفق داوران و تصمیم گیری آنها در رویدادهای ورزشی ضروری هستند. هدف از این مطالعه تعیین سرعت ساکاد در داوران بسکتبال با استفاده از الکترو اکولوگرام دینامیک می باشد. روش بررسی: این مطالعه بر روی 12 نفر داور ماهر و 14 نفر داور مبتدی بسکتبال (مرد) با دامنه سنی 38-18 سال انجام گرفت. تمامی شرکت کنندگان تحت معاینات رفرکشن و حدت بینایی قرار گرفتند. سرعت حرکات ساکاد برای زاویه 40 درجه بینایی ( 20 درجه به راست و 20 درجه به چپ) با استفاده از الکترو اکولوگرام دینامیک ارزیابی شد. برای مقایسه میانگین سرعت ساکاد در هر دو گروه از آزمون تی مستقل استفاده شد. یافته ها: میانگین سرعت ساکاد به سمت راست و چپ به ترتیب در داوران ماهر743/43±60 و 732/00±40 درجه بر ثانیه در دوران مبتدی 669/64±87/1 و 675/32±86 درجه بر ثانیه بود. تفاوت معنی داری بین دو گروه داوران وجود داشت P<0/05 سرعت حرکات ساکاد چشم در داوران ماهر سریع تر از داوران مبتدی بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد داوران ماهر به دلیل قرارگرفتن بیشتر در شرایط پویای ورزشی بهتر می توانند رویدادها را بر پایه تجزیه و تحلیل احتمالی محیط پیش بینی کنند؛ و حرکات ساکاد سریع تری داشته باشند که مربوط به تمرین و تجربه است.

ساکاد، الکترواکولوگرافی، بسکتبال