محمد عطایی - دانشگاه صنعتی شاهرود، دانشکده معدن، نفت و ژیوفیزیک
سید هادی حسینی - دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشکده مهندسی معدن
رضا میکاییل - دانشگاه صنعتی ارومیه، دانشکده مهندسی معدن

تاکنون شاخص ها و روش های مختلفی برای ارزیابی قابلیت سایندگی سنگ ها ارایه شده است. به طورکلی این شاخص ها را می توان به دو دسته روش های مبتنی بر ذات سنگ و روش های مبتنی بر ابزار های ابتکاری تقسیم بندی کرد. روش شاخص شیمازک از قوی ترین و پرکناربردترین روش های ارزیابی سایندگی سنگ است. این شاخص بر مبنای اندازه دانه ها، مقاومت کششی برزیلی و میزان کوارتز محتوی معادل ارایه شده است. با توجه به این که ارزش هر سه پارامتر فوق در شاخص شیمازک یک سان در نظر گرفته شده است، از این رو، در بعضی مواقع این شاخص قدرت تشخیص مناسبی را ندارد. در این تحقیق سعی شده است تا با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی دلفی (FDAHP) وزن هر یک از سه معیار فوق در سایندگی سنگ اعمال شده و طبق این وزن ها شاخص شیمازک اصلاح شود. در مرحله بعد برای اعتبارسنجی شاخص جدید 10 نمونه سنگ ساختمانی بررسی شده و شاخص سایندگی قدیمی و اصلاح شده آن ها محاسبه شده است. سپس سرعت برش هر سنگ ثبت شده و رابطه ریاضی بین سرعت برش و شاخص قدیمی و شاخص جدید به دست آمده است. نتایج نشان می دهد که شاخص سایندگی شیمازک جدید توانایی به مراتب بنش تری نسبت به شاخص قدیمی دارد.

سنگ، سایندگی، شاخص شیمازک، سرعت برش