سجاد عموزادخلیلی - کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه مازندران،بابلسر، ایران(
احمد رشیدی - دانشیار علوم سیاسی دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه مازندران،.بابلسر.ایران
حسین پیردشتی - دکتری جغرافیا سیاسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران. ایران

زمینه و هدف: گسترش شهرها و افزایش تدریجی تعداد شهرهای بزرگ در جهان و تمرکز جمعیت و افزایش بهره برداریهای محیطی و اقتصادی بر بستر شهرها از طرف دیگر، زمینه ساز ایجاد بحران در نواحی شهری شده است . با توجه به اهمیت مشارکت مردم در مدیریت مطلوب بحران شهری، هدف از انجام این پژوهش، بررسی نقش مشارکت شهروندان شهر بهشهر در عملکرد مدیریت بحران و همچنین عوامل موثر در مشارکت شهروندان و ارایه راهکارهایی در جهت جلب مشارکت شهروندان برای بهبود مدیریت بحران می باشد.روش: در اجرای این هدف، از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و پیمایشی استفاده شده است. جامعه اماری پژوهش، شهروندان شهر بهشهر می باشند که بر اساس فرمول کوکران نمونه ای به تعداد 264 نفر سرپرست خانوار به صورت تصادفی انتخاب و اطلاعات به روش اسنادی و میدانی گرداوری شده است و از نرم ا فزار SPSS جهت تجزیه و تحلیل دادهها استفاده گردید.یافته ها: نتایج حاصل از یافتههای تحقیق حاکی از ان است که میزان میانگین مشاهده شده ( (11,62 ازمون تی بالاتر از میانگین مورد انتظار (10) است، به عبارتی نقش مشارکت شهروندان بهشهری در بهبود عملکرد مدیریت بحران این تاثیرگذار بوده است، که بیشترین نقش موثر در بهبود عملکرد مدیریت بحران مربوط به شاخص رضایت ازعملکرد شهرداری و سازمانهای محلی و مدیریت بحران (17,34) و بسترهای زیرساختی((15,88 است.نتیجه گیری: موفقیت یک برنامه تا اندازه زیادی به نقش مردم و نحوه دخالت انها در برنامه باز می گردد و تعیین نیازها، خواستهها و اولویت بندی برنامه ای و طرح های مدیریت بحران جز با مشارکت مردم میسر نیست.

مشارکت، مدیریت بحران، فضاى شهرى، نظریه راجرز، شهر بهشهر