غلامعلی مظفری - استادیار اقلیم شناسی - دانشگاه یزد
علی هاشمی - کارشناس ارشد اقلیمشناسی - دانشگاه ی زد
فرشاد صفرپور - دانشجوی کارشناسی ارشد اقلیمشناسی - دانشگاه یزد

مالاریا یکی از بیماری های بومی ایران است که از زمان های قدیم در این کشور شیوع داشته. شیوع و انتشار این بیماری تحت تاثیر مسایل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به ویژه شرایط محیطی است. در این مطالعه رابطهی بین تغییرات سالانه ی موارد بروز بیماری مالاریا و شاخص SOI برای ایران طی سال های -2007 1990 و نیز تغییرات ماهانه موارد بروز بیماری مالاریا و شاخص SOI برای شهر چابهار طی سال های 1382 تا 1387 مورد بررسی قرار گرفته است. برای انجام این تحقیق، مقادیر بارش سالانه کشور طی یک دوره آماری 18 ساله ( (1990-2007 و بارش ماهانه و سالانه ایستگاه چابهار طی دوره آماری 6 ساله (1382- 1387) به ترتیب از سایت سازمان هواشناسی کشور و ایستگاه هواشناسی شهر چابهار اخذ گردید. داده های مربوط به شاخص نوسان جنوبی (SOI) به صورت ماهانه و سالانه طی دوره آماری مورد مطالعه نیز از طریق سایت سازمان ملی اقیانوسی و اتمسفری جمع آوری شد. نتایج نشان داد که رخداد نوسان جنوبی با فاز منفی (النینو) که توام با افزایش ریزشهای جوی در سطح کشور است، با کاهش موارد بروز بیماری مالاریا همراه است و در سالهایی که فاز مثبت (لانینا) بهوقوع میپیوندد، موارد بروز مالاریا افزایش نشان میدهد. ولی این وضعیت در شهر چابهار برعکس است و تغییرات ماهانه شاخص نوسان جنوبی و موارد بروز مالاریا در این شهر نشان داد که فاز منفی نوسان جنوبی با کاهش بارش و فاز مثبت آن با افزایش مقادیر بارش همراه است. در نتیجه فاز منفی شاخص نوسان جنوبی با افزایش موارد بروز بیماری (اوج بروز بیماری در سال 1382مصادف با شدیدترین خشکسالی در چابهار) و فاز مثبت آن با کاهش موارد بروز بیماری مالاریا در شهر چابهار همراه است.

مالاریا، النینو، لانینا، SOI، ایران، چابهار