حسین محمدی - استاد آب و هوا شناسی، دانشگاه تهران
مجتبی مهدیان ماهفروزی - دانشجوی کارشناسی ارشد اقلیم شناسی، دانشگاه تهران
غدیر عشورنژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی، دانشگاه تهران

آلویه ورا گیاهی از تیره سوسنهاست که بومی آفریقا بوده و خواص بهداشتی- درمانی بسیار زیادی بهویژه در درمان سوختگی ها و انواع زخم ها داراست؛ به گونه ای که در حال حاضر در بسیاری از کشورهای جهان به صورت صنعتی در حال کشت میباشد. با توجه به ویژگی های فیزیولوژیک این گیاه و مقاومت آن در برابر خشکی و دمای بالا و با در نظر گرفتن مساحت وسیع اقلیم خشک در کشور ما، پتانسیل کشت این گیاه ارزشمند در ایران وجود دارد. در این مقاله، ابتدا با استفاده از داده های اقلیمی ایستگاه های هواشناسی موجود، و منابع اطلاعاتی مختلف از جمله نقشه، خاک و مدل ارتفاعی رقومی اطلاعات مورد نیاز گردآوری شدند. پس از تعیین معیارهای نهایی، با استفاده از پرسشنامه ای به روش خبرگان و با استفاده از روش تکنیک بردار ویژه، اوزان مورد نظر برای هر متغیر در نرم افزار MATLAB سنجش و استخراج شد. در مرحله ی بعد، با وارد کردن این اطلاعات به محیط سامانه ی اطلاعات جغرافیایی و با استفاده از توابع فازی، لایه های مورد نظر تلفیق شده و مناطق استان بوشهر بر حسب تناسب به 5 درجه تقسیم شد. نتایج حاصله نشان داد که به طور کل استان بوشهر جهت کشت این گیاه بسیار مناسب است. 42/39 درصد از مساحت استان بوشهر در منطقه ی بهینه، 0/05 درصد در محدودهی نامناسب و 14/46 در محدوده ی غیر قابل کشت قرار دارند. به تفکیک شهرستان، شهرستان های دشتستان، دشتی و بوشهر مناسبترین مناطق و شهرستان های کنگان و جم نامناسب ترین مناطق این استان برای کشت آلویه ورا هستند.

آلویه ورا، امکان سنجی، منطق فازی، تکنیک بردار ویژه، استان بوشهر