حسام عمرانی فرد - دانشجوی دکتری مهندسی مکانیک بیوسیستم، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
محمدحسین عباسپورفرد - عضو هییت علمی گروه مهندسی مکانیک بیوسیستم، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی خجسته پور - عضو هییت علمی گروه مهندسی مکانیک بیوسیستم، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
علی دشتی - عضو هییت علمی گروه مهندسی شیمی، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد

عدم زیست تخریب پذیری بسیاری از پلاستیک های مرسوم نفتی در کنار رشد فزاینده استفاده از پلاستیک ها، مشکلات زیست محیطی فراوانی را بوجود آورده است. مناظر نامناسب از آلودگی مراتع در کنار نشت پسماندهای حاصل از تخریب غیر کنترل شده و سوزاندن این پلاستیک ها تنها گوشه ای از مشکلات روزافزون این پلاستیک ها است که جان تمام موجودات زنده را تهدید می کند. استفاده از انواع پلاستیک های نفتی و عدم توانایی ظرفیت های موجود برای بازیافت آن ها، لزوم استفاده از پلاستیک های زیست تخریب پذیر را بیشتر کرده است. با آگاهی از این مشکلات، بسیاری از محققین در سال های اخیر به دنبال تولید پلاستیک هایی هستند که ضمن تامین کارایی های فنی، بتواند به راحتی در محیط زیست تجزیه شود. بنابراین وجود روش هایی که امکان زیست تخریب پذیری پلاستیک های ساخته شده را به صورت علمی مورد آزمایش قرار دهد ضروری به نظر می رسد. این پژوهش با هدف بررسی تحقیقات اخیر در مورد روش های مختلف علمی برای بررسی زیست تخریب پذیری پلیمرها انجام شده است.

بیوپلاستیک، آزمون های زیست تخریب پذیری، پلیمرهای زیست تخریب پذیر