حسین مقصودی - دانشجوی دکتری مدیریت گردشگری دانشگاه علامه طباطبایی تهران

افزایش فرصت های سفر برای آحاد جامعه مهمترین دغدغه برنامه ریزان در راستای حصول اهداف توسعه گردشگری خواهد بود. اما کاهش توان اقتصادی افراد ارتباط مستقیمی با کسب فرصت های سفر برای آنان دارد. از آنجا که طی سالهای اخیر سفر از سبد کالای لوکس خارج شده و به سبد کالاهای ضروری افراد تغییر مکان داده است زمینه ای فراهم شده تا به جای کاهش نرخ سفر با تغییر الگوی آن روبرو باشیم. کمپینگ شکل متفاوتی از گردشگری است که بر اساس اقامت در چادر صورت می گیرد که هم در محیط شهری و هم در محیط طبیعی (خارج از شهر) قابل انجام است. این گونه از گردشگری به دلیل کاهش هزینه ها و انعطاف پذیری در اجرا محبوبیتی روزافزون پیدا کرده است. تا جایی که در ایام خاصی از سال شاهد گردشگری کمپینگ در شکل انبوه آن هستیم. بدیهی است چنین رویکردی بدون داشتن اثرات مخرب و تهدیدات زیست محیطی و اجتماعی نخواهد بود لذا ضرورت پایداری در این گونه از گردشگری بیش از پیش احساس خواهد شد. این مقاله در نظر دارد با استفاده از روش بررسی منابع کتابخانه ای به معرفی گردشگری کمپینگ و لزوم بهره گیری از الگوهای پایداری در آن اشاره داشته باشد.

کمپینگ، گردشگری، توسعه پایدار، گردشگری پایدار، مدیریت توسعه پایدار