هادی جوادی امام زاده - دکتری زبان و ادبیات فارسی- دانشگاه اورمیه
فاطمه مدرسی - دکتری زبان و ادبیات فارسی- استاد دانشگاه اورمیه

لغزش اخلاقی و رفتاری فرزندان، یکی از دغدغه های اصلی والدین است که واکنش آنان و تلاش در جهت آگاهی بخشی و ممانعت از انحراف فرزندانشان را به همراه دارد . حکیم نزاری قهستانی نیز، با مشاهده گرایش پسران خود (شهنشاه و نصرت) به می و می گساری، سعی دارد تا اندرزنامه ای به نام دستورنامه محوریت-ب پرهیز از می و ترک میخواری - را سرلوحه اخلاقی و رفتاری فرزندانش قرار دهد؛ در این میان، وی در اندرز و نهی فرزندان جوان خود، شرایط و اقتضای سنی آنان را مدنظر قرار داده و با طی مراحلی از قبیل: روند تدریجی درطرح مساله منکر (می خواری)، رعایت ایجاز در پنددهی، و استفاده از شیوه های اندرز و نهی غیرمستقیم و مستقیم، راهکارهای اندرزی و تربیتی مناسبی را در پیش میگیرد؛اما با این حال،وی با غفلت از هدف اصلی خود (تحریم میخواری)، به تدریج، قاطعیت و استواری کلام نهی گونه خود را از دست داده و با تناقض گویی و عدم ارایه الگوی مناسبی از خود، احتمال تاثیرگذاری سخنان خود را با افول مواجه میسازد. در این مقاله که با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است، مساله تحریم میگساری از جانب نزاری و نقاط قوت و ضعف اندرز و نهی های وی، مورد بررسی و نقد قرار خواهد گرفت.

دستورنامه، نزاری، تحریم خمر، نهی