مهدی رحمانی - دانشجوی دکتری روانشناسی ، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سمنان ، ایران
اسحق رحیمیان بوگر - دانشیار گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سمنان ، ایران
سیاوش طالع پسند - دانشیار گروه روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سمنان ، ایران
مصطفی نوکنی - استاد یار گروه روانشناسی بالینی ، دانشگاه علوم پزشکی اراک ، اراک ، ایران

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی برنامه های توان بخشی شناختی دستی بر ارتقاء توجه انتخابی بیماران زن مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس بود. این پژوهش با طرح پیش آزمون-پس آزمون با پیگیری دو ماهه اجرا شد. 24 زن مبتلا به ام اس با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در 2 گروه 12 نفره جایگزین شدند و گروه آزمایش ، تحت آموزش توان بخشی شناختی دستی قرار گرفته و گروه گواه نیز مداخله ای دریافت نکرد. کلیه شرکت کنندگان جلسه اول و آخر توسط آزمونPASAT ارزیابی شدند. پژوهش در مدت 21 جلسه و در شهر اراک اجرا و داده ها با مدل تحلیل واریانس چند متغیره با اندازه گیری مکرر توسط نرم افزار SPSS-24 تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که اثر اصلی عامل زمان(پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری) بر نمره توجه انتخابی معنادار است. همچنین اثر تعامل زمان در گروه نیز بر نمر ه ی توجه انتخابی معنادار می باشد. نتیجه گرفته می شود بازتوانی شناختی دستی بر بهبود توجه انتخابی بیماران زن مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس اثربخش است؛ لذا توصیه می شود این مداخله در مراکز درمانی و انجمن های حمایت از بیماران ام اس در کنار سایر روشهای درمانی به کار گرفته شود.

بازتوانی شناختی، توجه انتخابی ، ام اس