محدثه مظاهری - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه شهید بهشتی تهران
محمود حیدری - دانشیار گروه روان شناسی دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شهید بهشتی تهران
جلیل فتح آبادی - دانشیار گروه روان شناسی دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شهید بهشتی تهران
شهلا پاکدامن - استادیار گروه روان شناسی دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شهید بهشتی تهران

هدف از پژوهش حاضر تبیین رابطه ادراک از شیوه ی فرزند پروری و خودکارآمدی با نوع خودناتوان سازی در دانشجویان است. روش مطالعه، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی تهران است، که 373 نفر از آن ها به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. و مقیاس خودناتوان سازی جونز و برگلاس ( 1978) ، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) و پرسشنامه ادراک از شیوه های فرزند پروری بامریند (1949) بر روی آن ها اجرا گردید. به منظور بررسی فرضیه ها از روش تحلیل رگرسیون ریج استفاده شده است. یافته های مربوط به تحلیل نشان داد که مجموع متغیر های خودکارآمدی، شیوه ی فرزند پروری سهل گیرانه و تعامل خودکارآمدی و شیوه ی فرزند پروری سهل گیرانه 20 درصد از واریانس خودناتوان سازی را پیش بینی می کنند. مجموع متغیر های خودکارآمدی، شیوه ی فرزند پروری سهل گیرانه و تعامل خودکارآمدی و شیوه ی فرزند پروری سهل گیرانه 13 درصد از واریانس خودناتوان سازی رفتاری را پیش بینی می کنند. متغیرهای خودکارآمدی و تعامل خودکارآمدی و شیوه ی فرزند پروری سهل گیرانه 23 درصد از واریانس خودناتوان سازی ادعایی را پیش بینی می کند. مجموع متغیر های خودکارآمدی، شیوه ی فرزند پروری سهل گیرانه و تعامل خودکارآمدی و شیوه ی فرزند پروری سهل گیرانه 23 درصد از واریانس خودناتوان سازی ادعایی در پسران را پیش بینی می کنند. مجموع متغیر های خودکارآمدی، شیوه ی فرزند پروری مقتدرانه و تعامل خودکارآمدی و شیوه ی فرزند پروری مقتدرانه 26 درصد از واریانس خودناتوان سازی ادعایی در دختران را پیش بینی می کنند. مجموع متغیر های خودکارآمدی، شیوه ی فرزند پروری سهل گیرانه و تعامل خودکارآمدی و شیوه ی فرزند پروری سهل گیرانه 17 درصد از واریانس خودناتوان سازی رفتاری در پسران را پیش بینی می کنند. مجموع متغیر های خودکارآمدی، شیوه ی فرزند پروری سهل گیرانه و تعامل خودکارآمدی و شیوه ی فرزند پروری سهل گیرانه 22 درصد از واریانس خودناتوان سازی در پسران را پیش بینی می کنند. با توجه به رابطه فرزند پروری و خودکارآمدی با خودناتوان سازی بر لزوم توجه به آموزش های مربوط به والد گری و افزایش خودکارآمدی در جهت موفقیت و رشد کامل فرزندان تاکید می شود.

ادراک از شیوه فرزند پروری، خودکارآمدی، خودناتوان سازی