سیدموسی سیادتی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مواد دانشگاه صنعتی اصفهان
احمد منشی - دانشیار دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان

یکی از مشکلات دامنگیر صنایع فولادسازی، بلوکه شدن دولایه کاری و دائمی تاندیش می باشد که موجب مصرف زیاد مواد نسوز و ایجاد هزینه های بالا می شود این مشکل در اثر استفاده از بایندرهای حاوی اکسیدهای زودذوب رخ می شدهد بطوری که در دماهای بالا ی پروسه ریخته گری پیوسته، در اثر تشکیل فازهای زود ذوب و واکنش این فازها با دولایه کاری و دائمی، در قسمتهایی از تاندیش این دو لایه در هم نفوذ کرده و به هم می چسبند نفوذ دولایه در یکدیگر، پروسه دی اسکالینگ را مشکل و در برخی موارد غیر ممکن ساخته و باعث آسیب رساندن به لایه دائمی و کاهش عمر مفید این لایه می شود. د رتحقیق حاضر به مطالعه و بررسی خواص سه گروه از بایندرهای فسفاتی، سیلیکاتی کمپلکس و سولفاتی جهت انتخاب مناسب ترین بایندر برای به کارگیری در ترکیب جرمهای تاندیش و کاهش مشکلات مربوط به پروسه دی اسکالینگ پرداخته شده است نتایج مطالعات ریزساختاری با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و آنالیز فازی با پراش پرتو اشعه ایکس (XRD) نشان داد که در میان بایندرهای مورد آزمایش، بایندر سولفات منیزیم پتانسیل بهتری را برای استفاده در ترکیب جرمها داراست به نحوی که این بایندر در دماهای پایین، استحکام فوق العاده ای را ایجاد می کند و در دماهای بالا به دلیل اینکه هیچگونه اکسید زودذوبی را که باعث ایجاد فاز مذاب و بهبود زینترینگ شودبا خود به همراه نمی آورد پروسه دی اسکالینگ راحت تر انجام شده و آسیبی به لایه دائمی نیز نمی رسد.

بایندر، تاندیش، دی اسکالینگ، زینترینگ، باندهای سولفاته