نرجس رهبرمقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه زنجان
مسعود ارغوانی - دانشگاه زنجان، دانشکده کشاورزی
ستاره امانی فر - دانشگاه زنجان، دانشکده کشاورزی

به منظور بررسی تاثیر قارچ مایکوریزا و تنش شوری بر چمن لولیوم پرن (Lolium perenne L.)آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار در گلخانه تحقیقاتی گروه علوم باغبانی دانشگاه زنجان انجام پذیرفت. تیمارهای آزمایش شامل شوری 0)، 30 و 60 میلی مولارکلرید سدیم) و استفاده از قارچ مایکوریزا (عدم تلقیح، تلقیح با سویه Rhizophagus intraradices و تلقیح با سویه (Funneliformis mosseae بودند. بذر چمن در گلدانهای پلاستیکی (با قطر دهانه 21 سانتیمتر) با بستر کاشت مخلوط ماسه وپرلایت که با قارچهای مذکور تلقیح شده بودند، کشت شده و به مدت 4 ماه در گلخانه نگهداری شدند سپس تیمارهای شوری به مدت 8 هفته اعمال گردیدند. نتایج نشان دادند بیشترین وزن خشک ریشه 53/59) گرم در گلدان) از تیمار کلرید سدیم 60 میلی مولار و کمترین وزن ریشه 25/95) گرم در گلدان) از تیمار شاهد حاصل شد. تنش شوری منجر به کاهش حجم شاخساره گردید، از این رو با افزایش میزان شوری، نسبت ریشه به شاخساره نیز به طور معنی داری افزایش یافت و بالاترین نسبت آن از تیمار 60 میلی مولار کلرید سدیم (3/96) حاصل گردید. کاربرد قارچ مایکوریزا در قیاس با عدم مصرف آن منجر به افزایش حجم ریشه، شاخساره و نسبت ریشه به شاخساره گردید. بین سویه های مایکوریزایی مورد بررسی اختلاف آماری معنی داری مشاهده نگردید. با افزایش میزان شوری، به دلیل رقابت بین عناصر در جذب و همچنین غلظت عناصر موجود در محلول خاک، میزان جذب سدیم افزایش و میزان جذب پتاسیم و فسفر به طور معنی داری کاهش یافت. در مجموع، نتایج نشان دادند شوری آب در مناطق چمن کاری شده منجر بهکاهش حجم شاخساره و افزایش حجم ریشه گردید. در شرایط شوری، میزان جذب عناصر فسفر و پتاس کاهش می یابد که کاربردقارچ ها می تواند منجر به افزایش جذب این عناصر و استقرار بهتر چمن گردد.

چمن، شوری، قارچ مایکوریزا، نسبت ریشه به شاخه