محمد وصالی آذرشربیانی

دولت ها برای ارایه اثربخش خدمات، ناگزیر به حرکت به سمت مشارکت با بخش خصوصی، شهروندان، سازمانهای انتفاعی و غیرانتفاعی و سایر بخش های فعال در سطح جامعه هستتند. از اینرو می توان ظهور خط مشی گذاری افقی را به عنوان یکی از رویدادهای مهم عصر کنونی در نظر گرفت. دلیل اهمیت این رویکرد را می توان وجود محدودیت های مالی بر بودجه بخش عمومی، فشار زیاد بر روی دولت برای کاهش هزینه ها، وجود برنامه های متناقض و ابهام در اولویت های بخش عمومی دانست. ضرورت اتخاذ رویکرد افقی در ایران با توجه به نیاز دولت به افزایش کارایی، اثربخشی و بهره وری در ارایه خدمات و همکاری با سایر بخش های جامعه به شدت احساس می شود. این نوشتار با مرور توصیفی بر ادبیات موضوع و تحلیل قیاسی نمونه های موردی موفق به بررسی و تبیین اهمیت اجرای رویکرد خط مشی گذاری افقی پرداخته است و نیز به دنبال یافتن سازوکارهایی و شیوه های مناسب برای اجرای رویکرد خط مشی گذاری افقی می باشد. همچنین درصدد کشف چالش ها، مزایا، راهکارها و عوامل تسهیل کننده فرآیند اجرای خط مشی گذاری افقی است. شیوه گرداوری اطلاعات و داده ها در این پژوهش اسنادی (کتابخانه ای) است. نتیجه پژوهش گویای این نکته است که این رویکرد هنوز تعمیم عمومی نیافته است و لازم است که اصلاحات قابل توجهی در آن صورت بگیرد تا مفید واقع شود. با این حال، ممکن است موجب بهبود روش های حل مسایل از طریق همکاری، اجرای بهتر سیاست ها و تجزیه و تحلیل مسایل و برنامه ها شود. رویکرد افقی، قدرت و اختیارات خود را از طریق ابزارهای مختلف کسب می نماید تا بخش خط مشی گذاری را به عنوان بخشی از فرهنگ معرفی کند و آن را در سطح جامعه موثر جلوه دهد. همچنین در این پژوهش بیان می شود که خط مشی گذاری افقی جایگزینی برای خط مشی گذاری عمودی محسوب نمی شود بلکه، دولت ها باید به منظور ارایه کارا و اثربخش خدمات تلاش کنند تا ظرفیت های لازم برای برقراری ارتباط افقی با سایر بخش ها در کنار حفظ ارتباط عمودی را فراهم آورند.

حکمرانی عمومی، مدیریت افقی، پاسخگویی مشترک، هماهنگی افقی، منفعت عامه