آسیه نمازی - دانشجوی دکترای سلامت و رفاه اجتماعی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران

زمینه و هدف : سبک های فرزندپروری بیانگر روابط عاطفی و نحوه ارتباط والدین با فرزندان است و عامل مهمی برای تحول و یادگیری کودکان بحساب می آید. بررسی ها نشان می دهد؛ والدینی که ارتباط صمیمانه و کنترل منطقی رفتار دارند، احتمالا الگوهای کارآمدتر و موثرتری برای فرزندان بوده و باعث خودمراقبتی بهتر در آنها می شوند. مطالعه حاضر با هدف بررسی همبستگی بین مشخصات دموگرافیک کودکان با سبک فرزندپروری در والدین انجام گرفت. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت مقطعی و از نوع همبستگی بود. نمونه گیری به روش در دسترس انجام گرفت و در طی آن 226 نفر از کارکنان دانشگاه که دارای فرزند 6-11 ساله بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل اطلاعات فردی افراد مورد بررسی و پرسشنامه سبک فرزند پروری دیانا بامریند (1971)، بود. این پرسشنامه از 30 سوال تشکیل شده که به ترتیب 10 پرسش آن مربوط به شیوه مقتدرانه ، 10 پرسش برای شیوه مستبدانه و 10 سوال هم شیوه سهل گیرانه را مشخص می سازد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss/ver22 و با روش های آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج : میانگین نمرات در سبک سهل گیرانه (5/24±16/05)، در سبک استبدادی (6/67±13/70) و در سبک قاطعانه (7/51±30/25) بود. شیوه قاطعانه در 84/5 درصد موارد به صورت غالب مشاهده شد که در دختران بیشتر از پسران گزارش شد (46/9 درصد در مقابل 37/6 درصد). 54/2% از کودکانی که فرزند اول خانواده بودند با سبک قاطعانه تربیت شده بودند. بین جنسیت، سن و رتبه تولد کودکان مورد بررسی با شیوههای مختلف فرزندپروری همبستگی آماری معنی دار مشاهده نشد. نتیجه گیری : آموزش فرزندپروری به والدین و عملکردها و فعالیت های متناسب با سن و مرحله تکاملی کودکان می تواند در بالا بردن شناخت و دانش والدین در زمینه هنجارهای رشدی و تحولی کودکان کارساز باشد.

والدین، سبک فرزندپروری، مشخصات دموگرافیک کودکان