محمدرضا خواجه ساهوتی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول
علیرضا خالو - عضو هیئت علمی و استاد دانشگاه صنعتی شریف
عباس بخشیایی - عضو هیئت علمی و استادیار دانشگاه تهران

تخریب پیشرونده هنگامی رخ می دهد که یک عضو اصلی یا اعضای کلیدی سازه شکسته شوند. سپس شکست عضو به سمت تخریب اعضای مجاور گسترش یافته و در نهایت کل سازه یا قسمتی از آن فرو می ریزد. برای مقاومت در برابر تخریب پیشرونده لازم است سازه توانایی پل زدن به ان طرف المان کلیدی را که شکسته فرض شده داشته باشد. در این حالت اتصال مهمترین نقش را ایفا می کند اتصال باید برای چرخش های بزرگ ناشی از حذف این المان و لنگر و نیروی کششی ایجاد شده در آن، طراحی شود دراین تحقیق عملکرد دو نوع اتصال مستقیم و اتصال SidePlate مورد بحث و بررسی قرار می گیرد و شکستهای محتمل در این اتصالات معرفی شده و مدل سه بعدی به روش اجزا محدود این دو نوع اتصال در برابر حذف این المان کلیدی ارزیابی می شود. نتایج نشان داده است که در اتصال مستقیم تمرکز تنش ها در جوش و هسته ستون ایجاد شده و اتصال رفتار کاملا نامناسبی دارد اما اتصال SidePlate علاوه بر عملکرد لرزه ای بالا بخوبی می تواند چرخشهای ناشی از حذف ستون را تحمل کرده و کمترین تنش را در چشمه اتصال ایجاد می نماید مفصل های پلاستیک را در تیر ایجاد می کند و دربرابر اثرات برهمکنش همزمان نیروی کششی و لنگر خمشی بخوبی مقاومت می کند و لذا از لحاظ مقاومت در برابر تخریب پیشرونده عملکرد مناسبی دارد.

تخریب پیشرونده,رفتار اتصال , اتصال مستقیم, SidePlate