محمداحسان تقی زاده - دانشیار گروه روان شناسی دانشگاه پیام نور، واحد تهران جنوب، تهران، ایران
نعمت اله یارالهی - کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
زهرا بهرامی - کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، دانشگاه پیام نور، واحد تهران جنوب، تهران، ایران

مقدمه: بسیاری از افراد دارای لکنت، استرس فراوانی را متحمل شده و انعطاف پذیری شناختی آنان نیز دچار نقص است. یکی از درمان های نوین مطرح شده در درمان لکنت و مشکلات همراه با آن، مدل شبیه سازی ذهن است. هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مدل شبیه سازی ذهن بر کاهش استرس و افزایش انعطاف پذیری شناختی افراد مبتلا به لکنت بود. روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل بود. تعداد 30 نفر از بزرگسالان مبتلا به لکنت مراجعه کننده به کلینیک توانمندسازان ذهن، به صورت در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. پس از سنجش سطح پایه استرس و انعطاف پذیری شناختی همه افراد، گروه آزمایش تحت درمان مبتنی بر مدل شبیه سازی ذهن قرار گرفت؛ در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. در آخر، میزان استرس و انعطاف پذیری شناختی افراد مجددا اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج تحلیل مانکووا نشان داد که مدل شبیه سازی ذهن در مقایسه با گروه کنترل، بر کاهش استرس (P<0.01) و افزایش انعطاف پذیری شناختی (P<0.05) افراد مبتلا به لکنت موثر بوده است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، می توان گفت که مدل شبیه سازی ذهن می تواند لکنت زبان و مشکلات همراه با آ را به گونه ای موثر در بزرگسالان درمان کند.

استرس، انعطاف پذیری شناختی، لکنت زبان، مدل شبیه سازی ذهن