محمدحسین عابدی - دانشجوی دوره دکتری معماری
سیده فاطمه عباسی - دانشجوی دوره کارشناسی ارشد معماری

پیوند فرم معماری و سازه تندیس خاصی را به وجود می آورد که حاصل خلاقیت در سازه ، فرم و فن آوری ویژه ای در ساخت است .به تدریج این پیوند در پی تحولات موجود در معماری می تواند دستمایه ای برای شکل گیری زیبایی و استواری در سازه گردد .فضای معماری در تار و پود سیمای شهری ، فضای کیفی و خصوصیات بصری میتواند تاثیر مثبت گذاشته ومی تواند بیان گر جایگاه نقش سازه در فرمهای معماری باشد . بنابر این می توان بیان کرد که سازه ها به دو صورت می توانند در فرمهای معماری تاثیر گذار باشند . -1 عملکرد ذاتی سازه که تحمل و انتقال بار و به عنوان اسکلت نگه دارنده ساختمان است . -2 عملکرد تندیسگونه . عده ای از محققین معماری (ماریوسا لوا لدوری ) معتقد است که توجه به سازه ساختمان به صورت غیر قا بل اجتنابی منجر به زیبایی خواهد شد . بدین ترتیب میتوان نتیجه گرفت دانش درک سازه به عنوان قسمتی از معماری و زیبا شناسی تلفیقی واجد اهمیت است و پیوند مشترک و درک متقابل سازه ، معماری و زیبایی تخصصی است که جز از معمار و طراحی چیره دست بر نمی آید . از آنجا که سازه ها همیشه برای اهداف معینی ساخته می شوند پس توجه به سودمندی یکی از تفاوتهای اساسی بین ساخت فضاهای ساختمان و سازه ایست . در نتیجه هیچ سازه ای بخاطر خود سازه ساخته نمی شود . به عبارت دیگر مفهوم سازه برای سازه هیچ گاه صحیح نیست . بنابر این می توان نتیجه گرفت که : تعادل ، پایداری ، عملکرد ، زیبایی عواملی هستند که بحث زیبایی در سازه را بیشتر مطرح می کنند و از آنجا که سازه ها اصولا و ماهیتا واجد تعادل ، پایداری و عملکرد هستند ، این خصوصیات اصالت صداقت و زیبایی را بر این اساس مطرح می کنند. (احمدی،( 1375

سازه –زیباشناسی سازه ای – بیان بصری – فرم – فرایند طراحی