زهرا اعلمی نیا - گروه زمینشناسی، دانشگاه اصفهان
محمد مرادی - گروه زمینشناسی، دانشگاه اصفهان
ابراهیم طالع فاضل - گروه زمینشناسی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان

کانسار داشکسن با رتبه جهانی، بزرگترین معدن طلای خاورمیانه، واقع در شمال باختر ایران، بخشی از استان کردستان است. داسیت پورفیری و برش با سن میوسن میانی اغلب میزبان ماده معدنی هستند. پیش تر اعتقاد بود که این کانسار، گرمابی از نوع سولفید-زیاد و بعدتر کم-سولفید مرتبط با سامانه ی طلای پورفیری باشد و این موضوع تاکنون مورد بحث است. در این تحقیق، سه مرحله کانه سازی شامل مراحل I، II و III را به کمک شواهد ریزکاوالکترونی و ایزوتوپ های پایدار بررسی می کنیم. در حقیقت، کانسار داشکسن از یک طلای پورفیری کم عیار (مرحله I) به یک گرمابی کم-سولفید (مرحله III) در طی تکامل سامانه بصورت انتقالی پیشرفته است. مرحله میانی (II) در طی ریزش حاصل از انفجار کراتر رخ داده است. بررسی های ایزوتوپ پایدار داشکسن یک منشا ماگمایی را برای سیالات کانسارساز در مرحله I نشان می دهد، در حالیکه منشا سیال کانه دار در مرحله II، سیال ماگمایی همراه با مقدار کمی آب جوی بوده است و سپس سیال کانه دار در مرحله III در ادامه، با آب جوی رقیق شده است. تجزیه های ریزکاو الکترونی همراه با مطالعات میان بار سیال، نشان می دهد که نهشته شدن طلا اغلب با شرایط جوشش در مرحله III کنترل می-شود.

کانسار طلا، ریزکاو الکترونی (EPM)، ایزوتوپ پایدار، داشکسن