ناصر برکپور - استادگروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر تهران.
محمدرضا فرحناکی - دانش آموخته کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر تهران،

توسعه فیزیکی شهرها،رشد صنعت ، شهرنشینی و افزایش جمعیت در شهرها ، دوری از طبیعت و قطع رابطه انسان با محیط زیست طبیعی موجب توسعه بی رویه و ناپایدار شهری، تخریب نواحی سبز شهری و بالا رفتن تقاضا برای زمین شهری می گردد، که خود زمینه ساز از بین رفتن فضاهای سبز درون شهری ،کاهش سهم باغ های شهری و تغییر کاربری این گونه اراضی است. فضاهای سبز شهری به عنوان جزء ضروری و لاینفک پیکره یگانه شهرها در متابولیسم آنها نقس اساسی را دارا می باشد که کمبود آنها می تواند اختلالات جدی در حیات شهرها به وجود آورد. بنابراین ایجاد وتوسعه فضای سبز نقش مهمی در زندگی تمام موجودات از جمله انسان دارد. پرداختن به معیارهای شهرسبز می تواند از بزرگترین تحولات مثبت محیط زیستی در شهرها محسوب شود. فضای سبز، به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع دارای ابعاد زیست محیطی، اجتماعی، فرهنگی،اقتصادی و کالبدی است و برای این که بتواند نقش ها و عملکرد های خود را به خوبی ایفا کند، اولین و مهمترین گام مکانیابی مناسب آن می باشد. پژوهش حاضر به بررسی معیار ها و شاخص های شهر سبز پرداخته و هدف این پژوهش معرفی شاخص ها و معیارهای شهر سبز در جهت تحقق اهداف توسعه پایدار است . اطلاعات مورد نیاز نیز با مراجعه به اسناد کتابخانه ای، مقالات، آمارنامه ها، طرح های پژوهشی، سازمانهای مربوطه و .جمع آوری شده است.

شهرسازی، شهر سبز، توسعه پایدار، شاخص