علیرضا معتمدپور - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی و مدیریت ساخت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج،
حسن ذوقی - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج

یکی از مشکلات اساسی صنعت ساخت و ساز، حل اختلافات ناشی از اجرا و تفسیر قراردادهای ساخت است. تعارضات در پروژهای عمرانی امری شایع است که اگر به درستی مدیریت نشود موجب تشدید آن می گردد، فلذا یکی از نیازهای اصلی مدیریت پروژه انتخاب روش صحیح جهت حل این قبیل اختلافات می باشد. در این راستا، انتخاب روش های جایگزین حل اختلاف در صنعت ساخت هدف این پژوهش قرار گرفته است. در این پژوهش که یک پژوهش کاربردی است از تکنیک های تصمیم گیری نسبت به انتخاب روش مناسب حل اختلاف استفاده شده است و به منظور گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و میدانی بهره گرفته شده است، بدین نحو که با استفاده از مطالعه پژوهش های پیشین روش های حل اختلاف و عوامل موثر بر انتخاب آن ها شناسایی شده و سپس با استفاده از روش دلفی فازی مهمترین آن ها انتخاب گردیده و بعد از آن پرسشنامه ای که روایی و پایایی آن مورد سنجش و صحت قرار گرفته بود، میان 30 نفر از خبرگان توزیع گردیده و به کمک اطلاعات گردآوری شده و با استفاده از روش AHPوزن هر یک از معیارها محاسبه گردیده است. سپس به منظور شناسایی روش مناسب اوزان حاصله با استفاده از روش تاپسیس فازی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و اولویت آن ها محاسبه گردیده است. از میان معیارهای تصمیم گیری، هزینه های وابسته با وزن (394/0)، زمان صرف شده با وزن (297/0)، انعطاف پذیری در روش و رای صادره با وزن (151/0)، حفظ رابطه با وزن (080/0) و لازم الاجرا بودن با وزن (051/0) و حفظ اسرار با وزن (028/0) به ترتیب بیشترین و کمترین وزن معیارهای حل اختلاف را در تحلیل سلسله مراتبی به خود اختصاص داده اندو از میان روش های حل اختلاف مذاکره با وزن (91/0)، میانجیگری با وزن(70/0)، سازش با وزن(472/0)، داوری با وزن (155/0) وارزیابی بی طرفانه با وزن (080/0 ) به ترتیب بالاترین تا پایین ترین اولویت را در بین روش های حل اختلاف داشته اند.

پروژه های عمرانی، حل و فصل اختلاف، روش های جایگزین حل اختلاف، ADR، صنعت ساخت