لیلا هوشیار - دانشجوی دکتری، تکنولوژی مواد غذایی، صنایع غذایی، دانشکدهی کشاورزی، دانشگاه تبریز
جواد حصاری - استاد تمام، تکنولوژی مواد غذایی، صنایع غذایی، دانشکدهی کشاورزی، دانشگاه تبریز
صدیف آزادمرددمیرچی - استاد تمام، شیمی مواد غذایی، صنایع غذایی، دانشکدهی کشاورزی، دانشگاه تبریز
پریسا غفاری - دانشجوی دکتری، مهندسی و طراحی صنایع غذایی، صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

بستهبندی مواد غذایی یکی از موارد قابل توجه در خصوص نگهداری و حفاظت انواع مواد غذایی و مواد خام جهت کاهش فساد میکروبی، فساد اکسیداتیو و افزایش مدت زمان ماندگاری میباشد. افزایش استفاده از مواد بسته بندی سنتزی به دلیل عدم زیست تخریب پذیری موجب مشکلات جدی برای محیط زیست شده است. جهت ایجاد یک جو سازگار و بی خطر برای محیط زیست یک تغییر دایمی و طولانی مدت و استفاده از مواد زیست تخریب پذیر بویژه مواد خام کشاورزی و ضایعات صنایع فرآوری غذاهای دریایی برای تهیه فیلم بستهبندی پیشنهاد شد. ایجاد پل عرضی بین پلیمر و پیوند کوپلی مریزاسیون پلیمر با مونومرهای سنتزی از مزایای فیلم های بسته بندی زیست تخریب پذیر میباشد. هر چند جایگزینی کامل برای پلاستیکهای سنتزی امری غیرممکن یا غیرضروری است ولی برای حداقل چند نوع خاص و رفع مایحتاج روزانه ی ما مفید میباشد و بسته بندی زیستی در آینده ما هست.

کامپوزیت، پوشش های مرکب، زیست تخریب پذیر، فیلم بسته بندی