داود اسماعیلی - دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث
محمدرضا حاجی اسماعیلی - دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه اصفهان

برداشت اولیه از آیه ﴿و انکحوا الایامی منکم و الصالحین من عبادکم و امایکم ان یکونوا فقراء یغنهم الله منفضله و الله واسع علیم﴾ )نور: 32/24)، بر این امر دلالت دارد که ازدواج، به استغنای انسان و رفع نیازهای مادی می انجامد. از آنجا که در روایات بسیاری، فقر معضلی اجتماعی خوانده شده و راهکارهایی برای مقابلهبا آن اندیشیده شده است، این سوال رخ می نماید که چگونه فقر ملموس در جامعه با ازدواج های موجود،سازگار است برای پاسخ به این سوال، واژگان نکاح و ایامی مفهوم شناسی شده است؛ با تکیه ویژه بر مدلولهای آن در قرآن، تبیین مراد اصلی آیه با عنایت به سیاق و بافت آن، توجه به روایات به ثبت آمده ودر نهایت دیدگاه های مفسران. فرضیه ما در این پژوهش بر این نکته استوار است که آیه در مقام نهی ازتاخیر ازدواج به دلیل فقر اقتصادی است. بنابراین تحقق ظاهر آیه که بر وعده بینیازی دلالت دارد، وابستهبه اموری همچون مشیت و اراده خداوند، مصلحت فرد و ... است.

ازدواج، فقر، عفت، مشیت الهی، تفسیر، قرآن کریم