سیدباقر حسینی

ادبیات عرفانی بخش مهمی از میراث منظوم و منثور فارسی است که تحت تاثیر معنویت الهی با عنوان عرفان اسلامی در حیطه ی ادبیات فار سی بهوجود آمده است. همواره ارتباط میان عرفان اسلامی و ادبیات فارسی به دلیل زبان زیبایی شناسانه ی آن وجود داشته است. عارفان و صوفیان بزرگی در متون کهن وجود دارند که شعر و نثر فارسی را برای بروز ذورقه های حسی عرفانی خود انتخاب کرده اند؛ از این رو میان عرفان اسلامی و ادبیات فارسی همواره ارتباط وجود داشته است. رابطه ی متقابل عرفان اسلامی و ادبیات فارسی در شاخه های مفهومی مختلفی وجود دارد که در پژوهش حاضر این رابطه متقابل به مواردی چون خلقت انسان، ایمان و تقوا، مقام ایمانی عارف، مبارزه با نقس، صداقت و اخلاص، آزادی و گفتگو محدود می شود. این پژوهش به این نتیجه می رسد که ارتباط متقابل ادبیات و عرفان اسلامی، سازنده ی تمدن فرهنگی در جهت رشد شناختی انسان است.

عرفان اسلامی, ادبیات عرفانی،رابطه متقابل