بهنام نصراله زاده - کارشناس فرآیند، شرکت مهندسی و تحقیقات غدیر مهر ایرانیان
رضا الیاسی - کارشناس فرآیند، شرکت مهندسی و تحقیقات غدیر مهر ایرانیان

به منظور تولید سیمان با کیفیت مناسب و با صرف حداقل هزینه، بکارگیری راهکارهایی از جمله بهینه سازی فرآیندی و استفاده از کمک ساینده ها در بحث خردایش و سایش پیشنهاد می شود. کاهش ظرفیت عملیاتی و بلین محصول نهایی از جمله مشکلات اغلب دپارتمان های خردایش و سایش می باشد. ارزیابی پتانسیل های فرآیندی موجود در راستای بهبود عملکرد آسیا از جمله عوامل تاثیرگذار و مهم تلقی می گردد. در این مقاله تاثیر بهینه سازی فرآیندی و استفاده از کمک ساینده بر روی ظرفیت عملیاتی و بلین محصول نهایی در دو دپارتمان آسیای سیمان خط 1 و 2 در یک کارخانه سیمان مورد مقایسه و بررسی قرار گرفته است. نتایج تست کمک ساینده شرکت مهندسی و تحقیقات غدیر و اثرات آن بر کمیت و کیفیت محصول نهایی با نتایج حاصل از بهینه سازی فرآیندی آسیای سیمان خط 1 و 2 کارخانه سیمان شامل بهینه سازی آرایش و تناژ شارژ گلوله ها مقایسه می گردد. نتایج بررسی ها نشان می دهد که ظرفیت عملیاتی آسیای سیمان خط 1 و 2 در حالت انجام بهینه سازی شرایط فرآیندی به ترتیب حدود 4/9 درصد و 15 درصد و مقدار بلین محصول نهایی دپارتمان به ترتیب حدود 6/4 درصد و 3/4 درصد نسبت به حالت استفاده از کمک ساینده افزایش یافته است. همچنین انجام بهینهسازی فرآیندی سبب کاهش شاخص انرژی الکتریکی ویژه ی مصرفی موتور اصلی شده و از این جهت بر کاهش هزینه های انرژی الکتریکی دپارتمان تاثیر مثبت دارد. لازم به ذکر است انجام تست کمک ساینده نسبت به شرایط اولیه تنها باعث افزایش ظرفیت عملیاتی آسیاهای سیمان شده است و بر پارامتر کیفیت (بلین) تاثیر چندانی ندارد. در حالی که انجام بهینه سازی فرآیندی تاثیرات مثبتی بر هر دو پارامتر کمیت و کیفیت داشته است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که بهینه سازی های فرآیندی در دپارتمان مزایای بیشتر و اثرات مثبت تری از لحاظ کمی و کیفی و همچنین از بابت هزینه های ایجاد شده نسبت به صرفا استفاده از کمک ساینده دارد.

خردایش و سایش، آسیای سیمان، بهینه سازی فرآیندی، کمک ساینده، ظرفیت عملیاتی، بلین، انرژی الکتریکی ویژه ی مصرفی