زهرا کریمیان - دکتری تخصصی مدیریت آموزش عالی و استادیار دانشکده مجازی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران
ناهید ظریف صنایعی - دکتری تخصصی برنامه ریزی از دور و دانشیار دانشکده مجازی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

توسعه یادگیری الکترونیکی، آموزش های مجازی و شکل گیری دانشکده ها و دانشگاههای مجازی در واقع پاسخی است که نظام آموزش عالی به تقاضای روز افزون داوطلبان ورد به دانشگاه ها و متقاضیان آموزش عالی ارایه داده است. همسو با توسعه کمی آموزش عالی دغدغه توجه به کیفیت و ارزشیابی شاخص های کیفی یادگیری الکترونیکی ضروری می نماید. مقاله حاضر با هدف بررسی شاخص های کیفیت در یادگیری الکترونیکی ارایه گردیده است. روش: برای انجام مطالعه از روش نظری- تحلیلی استفاده شد و با بررسی متون کتابخانه ای در مورد مفهوم یادگیری الکترونیکی، کیفیت و ابعاد آن در یادگیری الکترونیکی، تحقیقات انجام شده در داخل و خارج کشور و واکاوی مدل های کیفیت یادگیری الکترونیکی، چارچوبی مفهومی برخاسته از تحلیل و استنتاج دیدگاه ها ارایه گردیده است. نتایج: یادگیری الکترونیکی به عنوان بخشی از نظام آموزش عالی از مجموعه ای از عوامل پیرامونی نظیر مدیریت، فرهنگ و سیاست گذاری های کلان آموزش عالی تاثیر می پذیرد و از سوی دیگر تحلیل معیارهای کیفی در تحقیقات گذشته نشان می دهد عوامل متعدد درونی نظیر ارتباط استاد و دانشجو، عوامل پداگوژیک، محتوا، ارزشیابی دانشجو، زیرساخت های فنی و الکترونیکی، خدمات اداری و آموزشی، سیستم مدیریت یادگیری، ملاحظات اخلاقی، مکانیسم های تضمین کیفیت و ارزشیابی، بازخورد، و جذاب و صمیمانه بودن محیط یادگیری بر آن تاثیرگذار است. نتیجه گیری: در سال های اخیر سیاست های آموزش عالی و به ویژه دانشگاه های علوم پزشکی بر توسعه یادگیری الکترونیکی و کاربست فناوری های نوین در آموزش دانشجویان تاکید داشته است. گسترش آموزش های الکترونیک می تواند گام موثری در تحقق اهداف و رسالت های دانشگاه ها باشد. توسعه آموزش های الکترونیکی نیازمند شناخت هم جانبه و سیستمی متغیرهای موثر بر آن است تا بتوان براساس یک الگوی نظام مند و مبتنی بر ویژگی های بومی کشور به ارایه مدل متناسبی برای ارزشیابی کیفیت پرداخت

یادگیری الکترونیکی، کیفیت، شاخص، ارزشیابی