پریچهر بهزادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی منابع آب، گروه مهندسی آبیاری و زهکشی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران، تهران، ایران
عباس روزبهانی - استادیار گروه مهندسی آبیاری و زهکشی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران، تهران، ایران
علیرضا مساح بوانی - دانشیار گروه مهندسی آبیاری و زهکشی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران، تهران، ایران

باتوجه به تاثیر تغییراقلیم برمدیریت وعمران شهری، توجه به این پدیده جهت برنامه ریزی های کلان و مدیریت صحیح منابع ضروری می-باشد. ازاینرو مطالعات زیادی باهدف بررسی اثرات تغییراقلیم برفرآیندهای هیدرولوژیک جهت سازگاری و تعدیل اثرات آن انجام می-شود. دراین مطالعه ابتدا تاثیر تغییراقلیم بربارشهای حدی ناحیه یک منطقه 11 شهر تهران در دوره 2049-2020 با استفاده از 10 مدل GCM تحت دو سناریو Rcp2.6 و Rcp8.5 بررسی شد. سپس عملکرد سیستم زهکشی منطقه درشرایط اقلیمی موجود وحالت میانه تمام سناریوهای فوق درشرایط آتی بامدل SWMM ارزیابی شد. برای شبیه سازی سیلاب های منطقه، از رگبار طرح 6 ساعته بادورهبازگشت 5 و 10 سال استفاده شد. این مقادیر برای دوره آتی بابرقراری روابط چندک فراوانی بین بارش های ساعتی و روزانه مشاهداتیدرترم سری های حداکثر سالانه بدست می آید. نتایج کمی شبیه سازی سیلاب نشان میدهد درشرایط فعلی به ازای بارش با دوره بازگشت 5 و 10 سال به ترتیب 16 و 18 درصد ازکانال ها توانایی لازم را جهت انتقال رواناب ایجاد شده ندارند. در دوره آتی نیز تحت اثر هردو سناریو تغییراقلیم حجم سیلاب وتعداد نقاط آبگرفتگی شبکه درمقایسه باشرایط کنونی افزایش چشمگیری نخواهد داشت. درنهایت پس ازتعیین نقاط آبگرفتگی، شاخص قابلیت اطمینان شبکه تحت اثر این بارش ها نیز بررسی شد که مشخص شد قابلیت اطمینان سیستم زهکشی منطقه درشرایط فعلی 62 درصد و درشرایط آتی تحت هردوسناریو فوق درحدود 60 درصد می باشد.

تغییراقلیم، شاخص قابلیت اطمینان، رواناب شهری، swmm