رامتین فسنقری - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه صنعتی شاهرود
سعید گلیان - استادیار و عضو هییت علمی دانشگاه صنعتی شاهرود، دانشکده عمران، گروه مهندسی آب و محیط زیست
فرهاد هوشیاری پور - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشکده عمران، معماری و هنر، گروه مهندسی عمران آب

در سالهای اخیر، تغییرات آب و هوایی و افزایش ساخت وسازها در مناطق شهری باعث کاهش نفوذپذیری و زمان تمرکزدر حوضه های شهری شده است و در نتیجه آن، حجم و سرعت رواناب سطحی ناشی از بارندگی افزایش می یابد. درصورت عدم وجود برنامه ای مناسب برای مدیریت سیلاب های شهری، صدمات جبران ناپذیری به تاسیسات شهر و جان ومال شهروندان آن وارد می شود. در تحقیق حاضر پس از مدلسازی بارش-رواناب شهر گنبدکاووس در نرم افزار SWMM،میزان تاثیر استفاده از حوضچه های تاخیری، به عنوان یک رویکرد مدیریتی پایدار، در کاهش حجم کل سیلاب تولیدیبررسی گردید. نتایج نشان داد که می توان با مکانیابی و احداث حوضچه های تاخیری، حجم کل سیلاب تولیدشده دربارش های با تداوم 1، 3 و 6 ساعت (با در نظر گرفتن 5 دوره بازگشت مختلف و 3 حالت برای توزیع زمانی آنها)، را به ترتیب 92، 90 و 93 درصد کاهش داد. همچنین وجود حوضچه تاخیری به طور متوسط دبی پیک جریان خروجی از زیرحوضه ها را 11/4 درصد کاهش میدهد.

نرم افزار SWMM، سیلاب شهری، رویکرد توسعه کم تاثیر، حوضچه تاخیری