مجید لطفی - دانشجوی دکتری، پردیس فنی دانشگاه تهران، مهندسی مکانیک، دانشگاه تهران
ابوالفضل معصومی - استاد، پردیس فنی دانشگاه تهران، مهندسی مکانیک، دانشگاه تهران
مسعود شریعت پناهی - دانشیار، پردیس فنی دانشگاه تهران، مهندسی مکانیک، دانشگاه تهران

در این تحقیق طرحی نو به ص ورت جاذب های چندلوله ای با نام سه لوله ای در قالب شبیه سازی اجزاء محدود با توجه به فرضیات اولیه برخورد و همچنین اندازه استاندارد سازه، ارایه شده است. شعاع لوله های دایروی، فاصله بین لوله های مجاور از هم، ضخامت دیواره اتصال دهنده بین لوله ها و نیز نحوه قرار گیری دیواره ها به عنوان متغیر های طراحی در نظر گرفته شده است. مدل سازی طوری صورت گرفت که با تغییر هر کدام از متغیرهای طراحی بیشترین شعاع آن از 60 میلیمتر بیشتر نشود. به منظور بهینه کردن بیشترین نیروی فروریزش، بازده انرژی انرژی جذب شده و انرژی جذب شده ویژه، با توجه به گسسته درنظر گرفتن متغیرهای طراحی، از روش تاپسیس استفاده شد. بر اساس روش تاپسیس بهترین مدل، کمترین فاصله را با راه حل ایده آل مثبت و بیشترین فاصله را با راه حل ایده آل منفی دارد. با استفاده از روش تاپسیس مدل بهینه شده سه لوله ای شناسایی شد. برای مدل بهینه شده سلولهای، شتاب وارد بر سرنشین 13 / 97 جی، بازده انرژی 77 / 63 درصد، انرژی جذب شده 23 / 39 کیلوژول و انرژی جذب شده ویژه 34 / 24 کیلوژول بر کیلوگرم بدست آمد. همچنین مقادیر بیشترین نیروی فروریزش، بازده انرژی، انرژی جذب شده و انرژی جذب شده ویژه ی مدل بهینه شده در مقایسه با مدل های تک لوله ای ساده ی دایروی و شش ضلعی منتظم، بهبود یافته است.

جاذب انرژی، جاذب چندلوله ای، لوله جدار نازک، شبیه سازی اجزاء محدود، روش تاپسیس