حمید صفدری - کارشناسی ارشد اقتصاد، دانشگاه فردوسی مشهد
مصطفی سلیمی فر - کارشناسی ارشد اقتصاد، دانشگاه فردوسی مشهد
علی اکبر ناجی میدانی - کارشناسی ارشد اقتصاد، دانشگاه فردوسی مشهد

پایه ی اصلی نوآوری، انسان و توانایی های اوست. به بیان دیگر انسان می تواند با استفاده از دانش فنی و نیروی خلاق خود و با کشف نیاز های بشر و تولید کالا های جدید و مدرن، اقتصاد دانش بنیان را متجلی کند. مساله ی رشد جمعیت یکی از مهم ترین مسایل پیش روی کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD ) است و از سوی دیگر تاثیر رشد جمعیت بر نوآوری و اختراعات از جمله مباحث بحث برانگیز است. از این رو، هدف این پژوهش، بررسی اثر رشد جمعیت ( با رویکرد اقتصاد دانش بنیان ) بر نوآوری در کشورهای منتخب OECD است. مدل تحقیق با استفاده از روش داده های تلفیقی با اثرات تصادفی و به روش حداقلمربعات دو مرحله ای ( 2SLS ) برآورد شده است. براساس مدل نظری و نتایج تخمین، رابطه بین نرخ رشد جمعیت و نوآوری به صورت غیر خطی است و منحنی حاصل به شکل U معکوس می باشد. منحنی درجه دو که تقعر آن رو به پایین است. نتایج برآورد مدل نشان می دهد که حداکثر نوآوری در سطح نرخ رشد جمعیت 0.551 درصد حاصل می شود . همچنین ناحیه بهینه نرخ رشد جمعیت برای حمایت از بازدهی نوآوری بین نرخ رشد جمعیت 0.491 درصد تا 0 درصد قرار دارد. کشورهایی که دارای نرخ رشد جمعیت سالانه کمتر و یا بیشتر از این میزان هستند، بازدهی نوآوری پایین تر دارند.

اقتصاد دانش بنیان، حداقل مربعات دو مرحله ای ( 2SLS )، رشد جمعیت، منحنی U ، شکل معکوس، نوآوری