علی محمد حسین پور - پزشک MPH بیماری ها/ کارشناس مسیول اچ آی وی و بیماری های آمیزشی، مرکز بهداشت استان خراسان رضوی

هدف در نظر گرفته شده در رابطه با بیماری اچ ای وی، کنترل اپیدمی این بیماری تا سال 2030 می باشد و در راستای دستیابی به این هدف، جامع جهانی مهیای برنامه ریزی و فعالیت های بسیار جدی شده است. استراتژی UNAIDS در سال های 2016-2021 برای کنترل HIV، سه هدف کلی را دنبال می کند. انتظار می رود که تا سال 2020، حدود 90% از مبتلایان در دنیا شناسایی شوند، 90% موارد شناسایی شده تحت درمان ضد رتروویروسی قرار گیرند و از این تعداد، 90% آنان با ویروسی مهار شده داشته باشند. با دستیابی به این اهداف می توان امیدوار بود که جهان به هدف کنترل اپیدمی ایدز در سال 2030 برسد. راه انتقال HIV در بیش از 60% موارد مبتلایان شناسایی شده در کشور ما، اشتراک در وسایل تزریق مواد مخدر است. این در حالی است که در موارد جدید شناسایی شده در سال های اخیر سهم انتقال از طریق جنسی در کشور رو به افزایش بوده است تا جاییکه در 6 ماهه اول سال 96، در حدود 47% موارد انتقال از طریق ارتباط جنسی ثبت شده است. تخمین زده می شود 60 درصد موارد مبتل به اچ ای وی از همین گروه های در معرض آسیب همچنان ناشناخته باقی مانده اند. این سهم ناشناخته عمدتا به خاطر عدم مراجعه و از طرفی عدم دسترسی فعال سیستم سلامت به این دو گروه پر خطر به منظور اطلاع از وضعیت سلامت آنهاست. در کشور ما مراکزی با عنوان مراکز مشاوره بیماری های رفتاری، مراکز گذری و مراکز ارتقای سلامت زنان آسیب پذیر مشغول به فعالیت می باشند که در آن مصرف کنندگان مواد تزریقی و زنان در معرض بیشترین آسیب مورد حمایت قرار گرفته و از خدمات رایگان کاهش آسیب برخوردار می گردند. این مراکز یکی از بهترین مکان ها برای ادغام خدمات مرتبط با تشخیص، مراقبت و درمان بیماری HIV و دستیابی به موارد تشخیص داده نشد بیماران اچ ای وی مثبت در این گروه های پر خطر هستند. چالش هایی که در حال حاضر کشور ما را در دستیابی به مشکل مواجه کرده استف عبارتند از: 1. درصد بالایی از موارد مبتلا از بیماری خود مطلع نیستند. 2. درصد بالایی از افراد شناخته شده برای دریافت خدمات مراقبت و درمان نداشته و مراجعه نمی کنند. 3. درصدی از افرادی که تحت درمان ضد رتروویرسی قرار گرفته اند درمان را به شکل مستمر ادامه نمی دهند.