محمود نیلی - دانشیار، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه بوعلی سینا
حسام نجاری - کارشناسی ارشد سازه، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه بوعلی سینا

استفاده از سرباره به عنوان جایگزین بخشی از سیمان در ساخت بتن رو به افزایش است. این رویکرد در ایران به عللی ضعیف است و عمده این مسیله عدم تحقیقات وسیع بر روی کارکرد سرباره های ایران می باشد که بعضا به دلیل فعالیت کم این نوع سرباره می باشد. به همین دلیل آیین نامه های داخلی درصد مجاز ترکیب این نوع مواد را با سیمان به 20% محدود نموده است. یکی از مناسب ترین روش ها جهت افزایش فعالیت سرباره ها استفاده از قلیایی ها می باشد. در پژوهش حاضر تاثیر 3 گروه فعال ساز بر روی سرباره های حاصل از کارخانه ذوب آهن اصفهان مورد ارزیابی قرار گرفته است. سه گروه فعال ساز قلیایی با نام های سدیم هیدروکسید (NaOH)، سدیم کربنات ((Na(2)CO(2) و سدیم سیلیکات مایع (Water Glass) در غلظت های 4% و 8% استفاده شده است. در طرح های حاوی سدیم سیلیکات، مدول سیلیس 0/75 انتخاب شده است. در تمام طرح ها سرباره در دو نسبت 50% و 100% جایگزین سیمان شده است. نتایج حاکی از آنست که فعال سازها در طرح های حاوی 50% سرباره، هیچ تاثیری در روند افزایش مقاومت نداشته است. لذا در طرح های حاوی 50% سرباره، استفاده از فعال سازهای قلیایی پیشنهاد نمی شود. در 100% جایگزینی سرباره به جای سیمان، سدیم سیلیکات، بهترین فعال ساز و پس از آن سدیم هیدروکسید می باشد. سدیم کربنات عملا هیچ تاثیری بر مقاومت فشاری نداشته است. بر اساس نتایج، بیشترین مقاومت در سن 28 روزه و حدودا 49 مگاپاسکال و مربوط به ملات حاوی 100% سرباره فعال سازی شده با سیلیکات مایع می باشد. این مقاومت حدود 90% مقاومت طرح شاهد در همان سن است.

اثر قلیایی، مقاومت فشاری ملات های سرباره ای، سرباره های آهن گدازی