آرمان حیدری - استادیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه یاسوج
علی مختاری - ا ستادیار گروه علو م سیاسی دانشگاه یاسوج

قابلیت شبکه های مجازی برای هر دو نوع استفاده متعارف و غیر متعارف(خرده فرهنگ) یکسان است. استفاده متعارف فعالیت هایی است که از نظر فرهنگ رسمی و غیررسمی معقول و مجاز بوده و حتی مورد تشویق نیز قرار می گیرد. برعکس، استفاده نامتعارف از شبکه های مجازی نه تنها با روح حاکم بر فرهنگ جامعه سنخیت ندارد بلکه اصول اساسی آن را نادیده می گیرد. در ایران، فرهنگ ایرانی- اسلامی تعیین کننده چارچوب و حدود استفاده متعارف از شبکه های مجازی است. با این حال، براساس آمار، استفاده نامتعارف و مغایر با ارزش های جامعه از شبکه های مجازی یکی از پرکاربردترین و جذابترین انتخاب ها در میان جوانان ایرانی است. این مقاله با روش کیفی و با تکنیک فراتحلیل، مجموعه تحقیقات مربوط به این حوزه را مورد ارزیابی و شناخت قرار داده، و بعد از دسته بندی و نقد رویکرد آنان، چارچوب نظری پیشنهادی را برای تحلیل این پدیده ارایه نموده است. ادعای اساسی محققان این است که شناخت درست مساله مستلزم استفاده از نظریه ای ترکیبی است. بدین ترتیب که هر دو دسته ویژگی های شبکه های مجازی(جنبه عرضه) و ویژگی های فرهنگی و ساختاری محلی-ملی(بستر تقاضا) در تعامل با یکدیگر چگونگی انتخاب های خاص کارگزاران در شبکه های مجازی را تعیین می کنند. تحلیل نظری تحقیقات پیشین نشان می دهد که رشد و توسعه دنیای مجازی در قالب فرایند جهانی، فرهنگ واقعی جامعه را با یک چالش جدی مواجه ساخته است. از سوی دیگر، مشکل اصلی با نارسایی های ساختاری(داخلی) در حل و فصل نیازها و مطالبات کارگزاران (کاربران) مرتبط است.

خرده فرهنگ، شبکه مجازی، کاربران اینترنت، ساختار- کارگزار