سهیل خوشبین فر - گروه فیزیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه گیلان، رشت
سیدعلی تقوی - دانشکده فیزیک، دانشگاه دامغان، دامغان

امید است که استفاده از سوختهای پیشرفته در نسل دوم نیروگاه های گداخت هسته ای رخ دهد. محاسبات نظری نشان میدهد که در چنین سوختی، دمای بالاتر پلاسما در حدود keV 001 شرط لازم برای رونق نرخ واکنش همجوشی هسته ای است . با این حال، ایجاد چنین شرایط دمایی مستلزم بهره گیری از راه اندازهای بسیار قویتر از آنچه امروزه در اختیار است، میباشد. در این پژوهش، با معرفی پیکربندی بهینه سازی شده دوگانه شامل لایه های سوخت DT و D3He، مناسب در رآکتور گداخت با راهانداز یونی سنگین، شرایط بهینه بهره انرژی بالا در سامانه MJ 3/1 شبیهسازی و استخراج گردید. سپس نشان داده شد که در چنین وضعیتی، بهره انرژی ایده آل، نسبت به حالت متناظر تک سوخت DT، حدود 22 درصد افزایش بازده از خود نشان میدهد. در اینجا سوخت درونی DT نقش ماشه افروزشی را ایفا نموده و لایه بیرونی تر D3He علاوه بر لایه سوختی، در حفاظ ذره و تابش نیز موثر بوده است.

رآکتور گداخت هسته ای، باریکه یونی سنگین، همجوشی محصور شده لختی، پیکربندی سوخت DT+D3He، بهره انرژی بالا