حمیدرضا کریمی

علامیه جهانی حقوق بشر که در دهم دسامبر 1948 م با چهل و هشت رای موافق و هشت رایممتنع به تصویب رسید از همان ابتدای شکل گیری مقدمات آن، مناقشات مهمی را برانگیختو تفاوت های بنیادی فراوانی را در ارزش ها و فرهنگ های ملل آشکار ساخت. این مناقشات و تفاوت ها، سرانجام در دو قلمروی بین تمدنی و درون تمدنی و سه عرصه فلسفی ، تاریخی و عملی آرایش یافت. یکی از پایدارترین مسایل این بود که حقوق بشر را باید بر چه مبنایی اعلام کرد. تاریخچه اعلامیه مشخص می کند که مسایل مورد بحث در آن دوران و دیدگاه هایی که الهام بخش روایت نهایی اعلامیه حقوق بشر بودند، در اساس، به یک منظومه فلسفی غربی مربوط می شدند. سنت های فلسفی و حقوقی غیر غربی- که شاید می توانستند خواسته های آرمانی متفاوت یا تکمیلی حقوق بشر را مطرح سازند به ندرت در مذاکرات ومشورت ها مدنظر قرار گرفتند. حتی آن بخش از اعضای کمیسیون حقوق بشر که نمایندگیکشورهای غیر غربی را بر عهده داشتند، در اغلب موارد، خود در غرب یا در موسساتی درسخوانده بودند که نمایندگان قدرت ها و اندیشه های غربی در کشورشان بودند. بنابراین اگرچهگهگاه به سنت های غیر غربی مانند آیین کنفسیوس یا اسلام ارجاعاتی می شد، اما ارجاع بهسنت های غربی بر نظرخواهی هایی که به تدوین نهایی اعلامیه جهانی انجامیدند، سخت مسلط بود.

حقوق طبیعی بشر-اعلامیه جهانی-حقوق بین الملل-حقوق طبیعی