بهنام اسدی - پژوهشگر و مدرس دانشگاه

خواسته هر دعوای حقوقی ، اساسی ترین رکن آن تلقی می گردد. صرفنظر از ضرورت دقتدر نحوه ی تعیین خواسته ، به سبب وابستگی سرنوشت دادرسی به درستی و صحت عملکردخواهان در این خصوص ، تشخیص نوع خواسته از حیث مالی بودن یا غیرمالی بودن و بهایآن در دعاوی مالی، از حیث میزان هزینه های دادرسی ، صلاحیت مراجع رسیدگی و قابلیتتجدید نظر یا فرجام حکم، از اهمیت بسیاری برخوردار است.به بیان بهتر و راحت تر، منظور ازخواسته دعوی، چیزی است که خواهان از دادگاه می خواهد، خوانده دعوی را به پرداختیا انجام آن محکوم می نماید و یا نظر خود را به عنوان فصل الخطاب نسبت به آن موضوعاعلام کند. در مواد مختلف قانون آیین دادرسی مدنی، به مناسبت های گوناگون به لزومتعیین خواسته اشاره شده است. از باب مثال، طبق بند 3 ماده 51 قانون آیین دادرسی مدنیشرط لازم برای به جریان افتادن دعوی ، آن است که خواسته دعوی معلوم باشد و برابر بند 2ماده 53 عدم تعیین خواسته در دادخواست، از موارد توقیف دادخواست است و در صورتیکهدر مهلت مقرر قانونی دادخواست از این جهت تکمیل نگردد ، طبق ماده 54 همان قانون،دادخواست رد خواهد شد . گذشته از این ، تعیین خواسته مشخص کننده مقدار هزینه دادرسیلازم برای دعوی است که احکام مربوط به آن در مواد 61 تا 63 قانون آیین دادرسی مدنی بهتفصیل بیان شده است.

خواسته دعوا، دعاوی مالی و غیر مالی، دادخواست، بهای خواسته، خواهان و خوانده