حامد قمی - دکترای بیومواد و استادیار مرکز تحقیقات مواد پیشرفته، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد
حسین مستاجران - دانشجوی کارشناسی رشته مهندسی پزشکی بیومکانیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد
امیرحسین لنجانیان - دانشجوی کارشناسی رشته مهندسی پزشکی بیومواد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد
مهدی طاقه دلشاد - دانشجوی کارشناسی رشته مهندسی پزشکی بیومواد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد

نانوتکنولوژی به عنوان علمی میان رشته ای توجه فوق العاده ای را به دلیل نقش برجسته خود در علم مهندسی پزشکی به خود جلب نموده است. نانومواد به آن دسته از مواد اطلاق می شود که عناصر سازنده آنها کمتر از 100 نانومتر باشد.مواد نانو اغلب دارای ویژگی های منحصر به فرد مانند خواص مغناطیسی،الکتریکی،مکانیکی و نوری بهتر میباشد. مطالعات قبلی نشان داده است که نانو مواد به دلیل نسبت سطح به حجم بالا پتانسیل زیادی برای بهبود بازسازی بافت و اندام و واکنش بیشتری نسبت به مایعات بدن دارند.یکی دیگر از خواص مواد نانو، این است که شناخته شدن آنها توسط سلول های ایمنی بدن حداقل می باشد و در نتیجه این مواد اغلب باعث کاهش التهاب میشوند که باعث رشد سریع بافت جدید و افزایش قابلیت ترمیم می گردد. همچنین مواد نانو ساختار دارای خواص سلول سازگاری عالی نسبت به سلول های متعدد هستند و در بسیاری از موارد دارای سمیت کمتری نسبت به مواد میکروساختار هستند. این پژوهش به بررسی دلایل استفاده از نانو مواد در نسل جدید ایمپلنت های بهبود یافته برای بازسازی بافت ها و اندام ها و پیشرفت های صورت گرفته و چالش های موجود در استفاده از مواد نانو برای کاربردهای پزشکی مثل مهندسی بافت و پیوند اعضای بدن می پردازد.

بیومواد نانوساختار، کابردهای پزشکی، مهندسی بافت، اندام مصنوعی