هومن دوستی حاجی آبادی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی دانشگاه شهیدبهشتی
کوروش فتحی واجارگاه - استاد گروه علوم تربیتی دانشگاه شهیدبهشتی
اباصلت خراسانی - دانشیار گروه علوم تربیتی دانشگاه شهیدبهشتی
سعید صفایی موحد - استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه تهران

مطالعه حاضر با هدف مفهوم پردازی برنامه درسی محیط کار و جریان شناسی آن و تشریح فرآیند گفتمان سازی آن انجامشده است. روش مورد استفاده برای انجام این مطالعه کیفی و مبتنی بر اسناد و تحلیل مضمون بوده است. مقدمه فهم برنامهدرسی محیط کار به عنوان یک گفتمان مغفول یا نوظهور مستلزم فهم و درک جریان های فکری آن است به نحوی که بتوانبین رفتارها، کنشگران و شرایط زمانی و مکانی ارتباط برقرار نمود. نقطه عطف و بلوغ این جریان و حرکت به سمت فهمگفتمانها، نیازمند مفصل بندی دال مرکزی هر گفتمان و معنا و مفهوم بخشیدن به سایر عناصر مطرح در برنامه درسی محیطکار با توجه به این دال مرکزی است. با توجه به زمان، مکان و شرایط حاکم بر فضای سازمان ها و رخ داده پیوسته پدیده ها وچالش های نوین، گفتمان ها قادر به نماد پردازی همه حوادث و پدیده ها نخواهند بود در نتیجه تمایل به گذار از گفتمانموجود به سوی زمینه سازی برای شکل گیری گفتمان نوظهور دیگر را به وجود می آورد.

یادگیری در محیط کار، جریان سازی، برنامه درسی محیط کار، گفتمان های برنامه درسی محیط کار