محبوبه صنوبری - دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی و اصلاح سبزی ها، دانشگاه خلیج فارس
عبدالعلی حسامی - استادیار دانشگاه خلیج فارس
علی هاشمی - استادیار دانشگاه خلیج فارس
محمد هدایت - استادیار دانشگاه خلیج فارس

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر کودهای زیستی نیتروکسین، بیوسوپرفسفات، میکوریزای آربسکولار و بسترهای کشت مختلف در تهیه نشاء گوجه فرنگی اجرا گردید. این تحقیق در سال 1395 در قالب فاکتوریل به صورت کاملا تصادفی با سه تکرار و 25 تیمار به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایش شامل 5 نوع بستر کشت شامل کوکوپیت، ضایعات درخت خرما، الیاف نخل(1:1)، کوکوپیت (1:1)، الیاف نخل + کوکوپیت (2:2)، الیاف نخل + کوکوپیت(3:1)، کوکوپیت + الیاف نخل(1:3)،5 سطح باکتری و قارچ میکوریزا گلوموس موسه و گلوموس اینترادیسز که شامل شاهد بدون تلقیح، محلول نیتروکسین (حاوی ازتوباکتر و آزوسپیریلوم)، بیوسوپرفسفات (باکتری های حل کننده فسفات از جنس های مختلف سدوموناس و اینتروباکتر) بودند. پس از رشد کامل بوته، برخی صفات از جمله ارتفاع نشاء، شاخص کلروفیل، قطر نشاء، تعداد برگ، تعداد گره، فاصله میانگره، وزن تر و خشک ریشه، وزن تر و خشک اندام هوایی، کلروفیل a،b و کل، میزان عناصر K, P, N اندازه گیری شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که تیمار قارچ های میکوریزا، محلول های نیتروکسین و بیوسوپرفسفات بر صفت های ارتفاع، شاخص کلروفیل، قطر ساقه، تعداد برگ و گره، فاصله میانگره، وزن تر و خشک اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه نشاء های گوجه فرنگی اثر معنی داری در سطح احتمال یک درصد داشت، و همچنین بسترهای کشت در اکثر صفات معنی دار شد. اثر متقابل بسترهای کشت، قارچ های میکوریز و محلول های نیتروکسین و بیوسوپرفسفات نشان داد که صفت های ارتفاع، قطر ساقه، تعداد برگ و گره، فاصله میانگره، وزن تر اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه، کلروفیل a،b و کل و میزان عناصر P, N نشاء گوجه فرنگی در سطح احتمال یک و پنج درصد معنی دار شدند.

بستر کشت، سودوموناس فلورسنس، کود زیستی، نشاء