زهرا خطیب شهیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، کمیته پژوهش های دانشجویان، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
هیوا میرزایی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، کمیته پژوهش های دانشجویان، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
شکوفه رهنما - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، کمیته پژوهش های دانشجویان، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.

پیشرفت تکنولوژی های نوین، گذار های جمعیتی و اپیدمیولوژیک، نیاز های تغییر یافته و افزایش آگاهی مردم بخش دولتی را در تامین هزینه های نظام سلامت با چالش های اساسی روبه رو ساخته است، از طرف دیگر بیمارستان های دولتی اغلب بودجه بخش سلامت را به خود اختصاص می دهند. یکی از روش های موجود برای ارتقای اثربخشی، کارایی و کیفیت خدمات در این بیمارستان ها دخیل کردن بخش خصوصی در جهت تسهیم ریسک و مسیولیت می باشد. هدف این پژوهش مروری نقادانه بر روش های مشارکت دولتی-خصوصی در بیمارستان های دولتی است. روش پژوهش:در این مرور نقادانه از روش جست و جوی مروری استفاده شد. بررسی در پایگاه های داده PubMed, Cochran Springer Link, Elsevier, Proquest, Scopus, Emerald, و موتور جستجوی google scholar با کلید واژه های public-private partnership,PPP,public hospital,hospital design,hospital financing, health system و در پایگاه داده های فارسی magiran,sid,elmnet,irandoc با معادل فارسی همان کلید واژه ها بدون محدودیت زمانی انجام گرفت. نتیجه جست و جو 912 مقاله بود که به ترتیب با بررسی عنوان،چکیده و متن کامل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نهایتا 36 مقاله از این بین برگزیده شدند و مورد بررسی بیشتر قرار گرفتند.نتایج:بررسی مطالعات انجام شده نشان داد که روش های مشارکت بخش دولتی-خصوصی شامل هشت مدل، قرارداد امتیاز انحصاری، قرارداد های مدیریت، قرارداد های ابتکار مالی خصوصی، قرار داد های طراحی، ساخت و تامین مالی، قرارداد اجاره، قرارداد های خدمت، قرارداد های محرومیت بخش دولتی، قرارداد های خصوصی سازی کامل یا برونسپاری می باشد. ازین بین قرارداد های امتیاز انحصاری و قرارداد های برون سپاری به ترتیب بیشترین و کمترین میزان فراوانی را در بررسی متون به خود اختصاص دادند.بحث:هر یک از این هشت مدل میزان متفاوتی از تسهیم ریسک بین بخش دولتی و بخش خصوصی را دارا می باشند و با توجه به مسیولیت هر یک از طرفین بخشهای عمومی و خصوصی در مشارکت عمومی-خصوصی، ریسکها به هر طرفی که بهتر بتواند آن را مدیریت کند منتقل میشود. میزان ریسک و مسیولیت کاهش داده شده از بخش دولتی در مدل های برون سپاری کامل و قرار داد های مدیریت و خدمت به ترتیب بیشترین و کم ترین می باشد. موفقیت هر کدام از این مدل ها به به عوامل مختلفی از جمله توان نظارتی دولت، توان قدرت قانون گذاری دولت، تجربه مشارکت با بخش خصوصی، شرایط داخلی و خارجی بیمارستان، شرایط سیاسی و شرایط اقتصادی بستگی دارد.

مشارکت دولتی خصوصی،بیمارستان،ریسک،مسیولیت،مرور نقادانه