رقیه شفیعان - دانشجوی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم آباد- دانشجوی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم آباد رشته تخصصی مدیریت و برنامه ریزی آموزشی گروه علوم تربیتی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی
زینب ابراهیمی - مقطع دکترا، عضو هییت علمی- استاد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خرم آباد
سمیرا شفیعان - مربی پیش دبستانی- مقطع کارشناسی ، رشته تخصصی حقوق ، مربی مقطع پیش دبستانی

ارزشیابی توصیفی روشی از ارزشیابی تحصیلی – تربیتی است ، که اطلاعات لازم و معتبر را برای شناخت دقیق و همه جانبه ی فراگیران در تمام ابعاد یادگیری با استفاده از ابزارها و روش های مناسب در طول فرآیند یاددهی – یادگیری به متخصصان آموزشی می دهد. تا بر اساس آن بتوانند بازخوردهای مناسب و0 مورد نیاز را برای فراگیران در فضای مناسب روانی و عاطفی مطلوب ارایه دهند. ارزشیابی و یادگیری دو مقوله ی که همزمان با هم حرکت می کنند و یادگیری را در مسیر رشد خود سازمان می دهد و غنا می بخشد. ارزشیابی توصیفی به نوعی عملکرد گراست ، به این معنی که معلم در پی آن است که ببیند چه تحولاتی در فراگیر به نوعی در حین فعالیت های یادگیری رخ داده است در عمل چه تحولاتی در فراگیر صورت گرفته است . نظام ارزشیابی توصیفی در ایران در دوره ی ابتدایی در سال تحصیلی 83-82 با هدف ایجاد تغییرات بنیادی در نظام موجود ارزشیابی و با عنایت به رویکردهای نوین در فرآیند یاد دهی – یادگیری و شیوه های اثر بخش ارزشیابی دانش آموزان در مدارس شروع به کار کرده و تا پایان دوره ششم ابتدایی اجرا می شود. در این مقاله درصدد بررسی ارزشیابی توصیفی و تاثیر آن بر عملکرد فراگیران می باشد و چالش ها و مشکلات ارزشیابی توصیفی را بررسی می کنیم . روش تدوین مقاله به صورت مروری می باشد که در آن با استفاده از منابع به روز و دست اول استفاده شده است و در پایان نتایج و راهکارهای حاصله را بیان می کنیم.

ارزشیابی توصیفی ، فرآیند آموزش ، چالش ها