فاطمه غفوری فر - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده های هنرهای اسلامی دانشگاه هنر اسلامی تبریز
فرنوش شمیلی - استادیار دانشکده هنر دانشگاه هنر اسلامی تبریز

هزاران سال است که ملت ایران و هند، پیوستگی ها و وابستگی های فرهنگی- هنری فراوان داشته که مظاهر آن در ادبیات، شعر، نقاشی، معماری و ... متجلی شده است. روابط ایران و هندوستان، قبل از اسلام، مبنای نژاد و زبان مشترک بوده است. این ارتباطات پس از اسلام به واسطه ی برخی مناسبات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ادامه یافت. عصرصفوی یکی از اعصار مهم تاریخی در ایران به شمار میرود که طی آن برخی وقایع تاریخی موجب مهاجرت ادبیان، هنرمندان و در واقع سفیران فرهنگی ایران به هند شده، تعاملات فرهنگی- هنری بین این دو کشور بیش از بیش گسترش دادند. از این رو برآنیم تا ابعاد گوناگون روابط و تعاملات فرهنگی و هنری بین ایران و هندوستان و نیز دلایل مهاجرت های فرهنگی و هنری بین این دو متمدن را مورد مطالعه قرار دهیم. در واقع این پژوهش جهت پاسخویی به این دو سوال اساس انجام یافته است که اولا چه مولفه های تاریخی، سیاسی، اجتماعی و ...در ارتباطات و تعاملات ایران و هند تاثیرگذار بوده است و دوم اینکه نمود تجلیات این روابط در فرهنگ و هنر این دو سرزمین چگونه بوده است این پژوهش به شیوه ی توصیفی تاریخی و گردآوری مطالب به روش کتابخانه ای صورت پذیرفته است. یافته-های آن نشان دهنده ی اوج تعاملات بین ایران و هند و ابعاد گوناگون در عصر صفوی می باشد

فرهنگ، هنر، ایران، هند، دوره ی صفوی