حسین تک تبار فیروزجایی - استادیار و عضو هیات علمی گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه قم
علی شمس اللهی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات عربی دانشگاه قم

حکیمان ایران باستان به اندرزهای اخلاقی و مضامینی چون خوش اخلاقی، سیاست، زهد، دوستی و به خصوص خرد وخردورزی گرایش شدیدی داشته اند. این اندرزها و مضامین از راه ترجمه متون پهلوی به عربی به ادبیات عرب راه یافت و استقبال مردمان عرب از فرهنگ ایران زمین را درپی داشت. عنصر خرد بهعنوان یک اندیشه ایرانی و به عنوان یکی از عناصر پیشبرد حیات بشریت به اوج قله تعالی و انسانیت، در آثار ادیبان مختلف سرتاسر جهان نمودی بس آشکار دارد . از نمونه این آثار کتاب الادبال صغیرو الادب الکبیر ابنمقفع و کتاب شاهنامه حکیم ابوالقا سم فردو سی ا ست که م ضامین خردی همچون عنا صری پویا در هر دو اثر به چشم میخورد. مشابهت مضمون خرد و خردورزیدر این دو اثر، بیانگر مشترک بودن منابع مورد استفاده نویسندگان و سیرابشدن از سرچشمه های خرد ناب حکیمان ایران باستان است. نگارندگان این مقاله برآنند تا با بررسی تطبیقی عناصر مشترک خردی در آثار مذکور و بیان شباهت های مضمونی واژه خرد، اثبات نمایند که ابن مقفع و فردوسی در تالیف اثرشان از منبعی واحد بهره جسته اند.

خرد، ابن مقفع، فردوسی، شاهنامه، الادب الصغیر و الادب الکبیر.