حمید میرزاحسن - استادیار، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
شهریار افندی زاده - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
نادر احمدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران

بلیت هواپیما را می توان یک کالای دارای تاریخ انقضا به حساب آورد که مدیریت درآمد حاصل از فروش آن بسیار حایز اهمیت است. با توجه به ماهیت فروش بلیت که بر حسب وجو تقاضا در زمان مشخص، قیمت آن در نوسان است، استفاده از مدل های دینامیک مدیریت درآمد جهت فروش آن ضروری به نظر می رسد. مل های دینامیک مدیریت درآمد با توجه به پیش بینی تقاضا و به منظور حداکثر کردن درآمد ناشی از فروش بلیت، سیاست فروش بهینه را ارایه می دهند؛ اما، با توجه به عدم قطعیت پیش بینی تقاضا، همواره استفاده از روش های مدیریت درآمد دارای ریسک است. در پژوهش پی رو یک مدل مدیریت درآمد دینامیک پیشنهاد شده است که با در نظر گرفتن سطوح ریسک مختلف این امکان را در اختیار فرد تصمیم گیر قرار می دهد که سطح ریسک مورد قبول خود را انتخاب نماید. این مدل با در نظر گرفتن رزرو گروهی و براساس نتایج به دست آمده از آزمایش های شبیه سازی رایانه ای، مقادیر نسبت بازده به ریسک را که تحت عنوان نسبت شارپ شناخته می شود برای هر سطح از ریسک محاسبه و سطح ریسک بهینه را پیشنهاد می نماید. علاوه بر این، مسیله یک بار نیز با فرض مجاز نبودن رزرو گروهی حل شده است تامیزان تاثیر فرض مجاز بودن و یا غیر مجاز بودن رزرو گروهی بر درآمد مورد انتظار و سطح ریسک بهینه را نشان دهد. در این راستا، جداول سیاست فروش برای سطوح ریسک خنثی و ریسک بهینه پیشنهادی ارایه و با یکدیگر مقایسه شده اند.

بلیت هواپیما، رزرو گورهی، مدیریت درآمد، مدل دینامیک، ریسک