علی رضاییان - استاد دانشگاه شهید بهشتی
اسداله گنجعلی - دانشجوی دکتری مدیریت بازرگانی دانشگاه شهید بهشتی

نظریه پردازان سازمانی از دیرباز با طرح نظریه های کاربردی و نظری به دنبال حل مسایل سازمانی و بسط و توسعه دانش سازمانی هستند. رویکرد متعارف نظریه پردازی، پدیده های سازمانی را با در سطح خرد نظریه های رفتاری OB و یا در سطح کلان نظریه های سازمانی 0T بررسی می کند. و قادر نیست تاثیر بالا به پایین و پایین به بالای پدیده ها را مورد توجه قرار دهد. رویکرد چند سطحی به عنوان یک پارادایم و روش نوظهور قادر است پدیده های سازمانی را چند سطحی دیده و همزمان تاثیر پدیده مورد مطالعه را در سطح بالاتر و تاثیر عوامل سطح بالاتر را در پدیده مورد مطالعه تحلیل کند. نظریه پردازی چند سطحی با تعیین نوع ساخت یا ساخت های پدیده مورد مطالعه شروع می شود و بعد از تعیین نوع رابطه میان ساخت ها در قالب مدل چند سطحی، نوبت به تعیین روش نمونه گیری و طرح تحلیل می رسد. این مقاله از طریق مطالعات اسنادی، روش نظریه پردازی چنده سطحی را شناسایی کرده و در قالب یک الگو فرایندی کاربردی ارایه کرده است. برای تبیین دقیق تر این رویکرد، قبل از پرداختن به فرایند نظریه پردازی چند سطحی، چیستی و چرایی آن در قالب مفهوم، مبانی معرفت شناختی و اصول نظریه پردازی ارایه می شود.

رویکرد چند سطحی، نظریه پردازی، نظریه های سازمان، فرایند نظریه پردازی چندسطحی