عباس دمرچلی - دکتری شهرسازی، گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
نوید سعیدی رضوانی - استادیار گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
اسماعیل صالحی - دانشیار دانشکده محیط زیست پردیس فنی دانشگاه تهران، تهران، ایران

بیان مسیله: معماری و شهرسازی نیوکلاسیک فضای کالبدی را با الهام از مکتب کلاسیک برای عصرحاضرطراحی و معنای مکان را در پیوند فرم با گذشته آن جستجو می کند. میدان تجریش به عنوان یک فضایعمومی که نقش مهمی در بازآفرینی خاطره های مردم به عهده دارد دیربازی است که از معنا و مفهومگذشته خود فاصله گرفته و با هجوم بی رویه ساخت و سازهای تجاری و اداری مدرن در اطراف آن،آشفتگی های بصری و عملکردی فراوانی بر فضای آن تحمیل شده است. برای جلوگیری از این استحالهدر بهم ریختگی و تقابل بین سنت و مدرنیته، در این مقاله به این سوال مهم پاسخ داده خواهد شد کهچگونه می توان در شهرسازی بارویکرد به سبک نیوکلاسیک از طریق بازآفرینی معنای مکان و خاطره هاو با تقویت ادراک زیباشناسی، به حل چالش تقابل بین سنت و مدرنیسم پرداخت و در اینجا به عنواننمونه، جایگاه اصیل میدان تجریش را در میان فضاهای شهری ماندگار، چگونه م یتوان احیا و حفظ کرد با اتخاذ روش تحلیل کیفی و آماری، بحث و نتیجه مقاله ما را به این مهم هدایت خواهد کرد : علیرغمهمه اغتشاشات بصری و آشفتگی در سیما و عملکرد میدان تجریش که شاهد آن هستیم، می توان با اتخاذرویکرد نیوکلاسیک در طراحی شهری، معنای از دست رفته مکان را تا حدودی به آن بازگرداند.

میدان تجریش، زیباشناسی، خاطره، عملکرد، مدرنیسم، نیوکلاسیک