پریسا صمدزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست دانشگاه تهران
سجاد نجفی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست دانشکده محیط زیست کرج
مظاهر معین الدینی - استادیار گروه محیط زیست دانشگاه تهران
امیرحسین حمیدیان - دانشیار گروه محیط زیست دانشگاه تهران

زمینه و هدف: وجود منابع مهم آلاینده های انتشاری و نقطه ای ناشی از فعالیت های انسانی در سطح زمین و نفوذ این آلاینده ها به آبخوان موجب کاهش کیفیت آب زیرزمینی می شود. ارزیابی آسیب پذیری روشی کم هزینه در شناسایی نواحی مستعد به آلودگی است که در مدیریت منابع آب نقش اساسی دارد. دشت ری یکی از دشت های مهم استان تهران بوده و نقش بسزایی در تولید محصولات کشاورزی دارد. روش بررسی: آسیب پذیری، بعنوان حساسیت کیفیت آب های زیرزمینی به بار آلودگی اعمال شده تعریف می شود و توسط خصوصیات ذاتی آبخوان تعیین می گردد. در این تحقیق با استفاده از مدل DRASTIC و GIS به بررسی آسیب پذیری ذاتی آبخوان دشت ری نسبت به آلودگی پرداخته شده است. در روش دراستیک، از هفت پارامتر شامل عمق تا سطح ایستایی، تغذیه خالص، مواد تشکیل دهنده آبخوان، نوع خاک، توپوگرافی، مواد تشکیل دهنده منطقه غیر اشباع و هدایت هیدرولیکی برای پهنه بندی آسیب پذیری آبخوان استفاده شده که به صورت هفت لایه اطلاعاتی توسط نرم افزار ArcGIS تهیه گردیده است. نتیجه گیری: خروجی مدل دراستیک اعمال شده در منطقه مورد مطالعه، آسیب پذیری آبخوان را نشان می دهد و از نتیجه به دست آمده می توان به عنوان ابزار اولیه در توسعه و مدیریت منابع آب در آینده نیز استفاده نمود.

شاخص دراستیک، GIS ، دشت ری، آسیب پذیری، آب های زیرزمینی