مهناز فضلعلی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه حکیم سبزواری
شهاب عباس زاده - دانشیار دانشگاه حکیم سبزوار
اباصلت عسگری رابری - عضو هییت علمی دانشگاه حکیم سبزواری

ادراک هویت یک شیء توسط انسان، اصلی ترین بخش هویت آن شیء است؛ به عبارتی بدون ادراک هویت، در ذهن انسان هویتی (حتی اگر فی نفسه وجود داشته باشد) شکل نمی گیرد؛ و لذا برای ادراک آن، هویت باید نمود خارجی پیدا کند، تا بتوان از آن صحبت کرد. بنابراین، هویت انسان در اعمال، رفتار و آثار او نمود پیدا کرده و قابل درک است. حال این سوال پیش می آید که نقش انسان در ادراک هویت آثار انسانی چیست، چه عواملی و چگونه در فرایند ادراک تاثیرگذار است مقاله ی حاضر با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی، در ابتدا به بررسی مفهوم هویت برای انسان و مکان و رابطه ی متقابل هویت انسان و آثار انسانی پرداخته، سپس ارتباط انسان و محیط را در قالب یک فرایند ارایه می دهد و عوامل موثر بر این ارتباط را تبیین می کند. نتایج نشان می دهد که در ارتباط متقابل انسان و محیط، هویت مکان ادراک شده توسط ناظر (ادراک کننده) منجر به ایجاد حس مکان شده و میزان نزدیکی و هماهنگی حس مکان ادراک شده با ارزش های ناظر تعیین کننده ی سطحی از حس مکان است که توسط او ادراک شده است

هویت، هویت انسان، هویت آثار انسانی، ادراک، ادراک کننده، حس مکان